Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
"Eerste klasse!" zei de conducteur; "Wel man, dan heb je 't best gehad." "Hê?" zei Meeuwsen, die de mins niet begreep. "Stom volk!" bromde de conducteur, zacht genoeg dat de Meeuwsens 't niet konden hooren, en hij vertrok met een luid: "Amsterdam Heeren!" De trein hield nu voor goed stil. Alles stapte af, en 't was een rumoer, dat Gerrit en zien zeun d'r niks van begrepen en verbiesterd rondkeken.
Als het niet anders kan, dan zullen wij de tering naar de nering moeten zetten; maar het is hard met twee kinderen, en het derde voor de deur. Ik zeg het niet om het je te verwijten, Gerrit! Lief en leed heb ik beloofd met je te deelen, en ik zou het nog doen! Minder wonen, dat zal niet gaan, het is nu al zoo eng; maar een geringer baker, ik zal er morgen naar hooren.
Dát had heel wat voeten in de aarde gehad, maar het was eindelijk toch gelukt! Vader en moeder Beukman wilden zoo gaarne dat Gerrit den tweeden Kerstdag 's avonds mee naar de Huiskamp's zou gaan. Gerrit dacht dat hij even graag thuis bleef; maar toch: liefst wilde hij er ook wel heen; hij wist het niet! Indien echter de twee soldaten bleven, zou het te gewaagd zijn om alle drie van huis te gaan.
Het schijnt, dat er een bijzonder Tarief is voor de dames die hier vertering maken. Maar waar is nu het Tarief voor de Gala-Heeren?" "Kom! gij zijt een ezelskop!" zeide Gerrit, zonder zich te verwaardigen, slechts even zijn houding te veranderen! "Het is het tarief der Galamadammen, dat zijn: de Dammen van Galama."
Desniettegenstaande liet zich Gerrit, toen op den volgenden morgen zijn mondpijn grootendeels geweken was, zonder dat hij een der hem aangeprezene middelen had aangewend, overhalen om zijn reisgenoot te vergezellen; echter aan zich houdende om, zoodra hij zich verveelde, te mogen aftrekken en een der andere gasten van den vorigen avond te gaan opzoeken, zijnde een schoolmeester, in wiens heiligdom hij hoopte met den staat van het lager onderwijs daar te lande bekend te worden.
Zoo, papa? Ja, Pompile. De juffrouw heeft hem gezegd dat mama den heelen nacht gedroomd heeft! Dat is zeker nogal heel akelig, papa! Ze heeft gistr'avend kreeftensla gegeten, weetje? Zoo, papa? En daar droomt ze zoo van. De juffrouw heeft aan Gerrit gezegd dat ze heel zenuwachtig is, byzonder erg zenuwachtig. Dat is wel verdrietig, papa! Niet waar? Héél verdrietig!
Ik beken, dat een Meisje ten minsten niet gekker zyn moet dan ik nu ben, om, voor dat zy oud en lelyk wordt, te begrypen, dat alle deze fraaiheden niets zyn dan bywerk, dat zy zo wel denken kan als haar Broêr Piet, haar Neef Jan, haar Oom Gerrit.
Boven aller verwachting verliep de geheele dienst ongestoord. Scholte kon zijn leerrede houden; het sacrament van den heiligen doop werd aan de beide kinderen bediend; het huwelijk van Gerrit en Jannetje Huiskamp plechtig ingezegend.
Van Hoels welwillendheid was in een gestadigen strijd met zijn achting voor het plechtig omberspel. Hij was zeer ernstig en stroef, en als hij zich onmogelijk weerhouden kon eene aanmerking te maken, dan richtte hij zich tot Gerrit als wrijfpaal.
"Neen," zei Vernooy, "neen, dat's 't geval niet men krijgt bij zoo'n gelegenheid een graad." "Nu, juist, een graad; daar wilde ik je hebben. Naar dat woord heb ik daareven gezocht. Gerrit is zeker van den hoogsten graad, niet waar?" "Zeker, zeker," zei de heer Vernooy; "ja, wel zeker. Ja, dat heeft hij ook geschreven."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek