Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Zij echter was innerlijk zeer gelukkig; zij vond het heerlijk zooveel aan haar toilet te kunnen bekostigen, als zij maar verkoos, zonder tot op een cent nauwkeurige berekeningen, als tante haar had laten doen, te behoeven te maken; en zij overdacht somwijlen bij het einde der week met een zaligen glimlach, dat zij geen dag des avonds waren thuis gebleven.
De bekwaamheid dezer schepsels is in sommige opzichten bij het instinct der dieren te vergelijken, want zij wordt door de ervaring niet verbeterd. Door Drake weten wij, dat de kano, trots al hare ellendigheid hun meest vernuftig werk, in de laatste 250 jaren dezelfde is gebleven. Als men deze wilden aanziet, rijst de vraag: van waar zijn zij gekomen?
Kwart over twaalf was-ie in de achterkamer, stak de lamp an, kleedde zich uit. Nou lag-ie. Alléén. Maar je most d'r niet over denken. 't Gaf nou toch niks meer. Raar was 't bed met één kussen as je d'r niet an gewend was. Zoo. Nou de lamp uit. De lamp uit? Zou-ie de lamp uitblazen? Natuurlijk. Dat dee-ie altijd. Hij kon niet slapen mèt licht. Puf! Puf! Donker. Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht... negen... tien... ellef... twaallef... Nou zou-ie tot honderd doortellen. Dat hielp... Maar dan most je an niks anders denken... Dertien... veertien... vijftien... zestien... Jazzus wees nou niet bang... Wat 'n flauwe kul!... Zeventien... achttien... negentien... Daar sloeg 't hallef een... Waar was-ie gebleven?... Veertien, vijftien, zestien... zeventien... achttien... negentien... twintig... Twéémaal gefloten, vlak voor de deur. Da-was de politie... Daar had je 't toeteren ook... Nog een in de verte... Nog een... Wat je 's nachts alles precies kon hooren... Nou was alles veilig... Ga nou slapen!... Waar was-ie gebleven?... Dertig... Een-en-dertig... Twee-en-dertig... Drie-en-dertig... An de cijfers denken, anders lukt 't niet.. Vier èn dertig. Vijf èn dertig... 't Ging niet! 't Ging niet! Omdraaien. Zoo zag-ie den winkel. Net of d'r licht was. Daar ha-je de boerinnen op de tweede plank, daar ha-je de dure, die scheef in de doozen leien. As zoo'n pop nou spreken kon. Kijken deeën ze. Kijken deeën ze as menschen. Je zag zoo 't wit van d'r oogen. Wat ze toch niet na konden maken! As je ze achterover hield, deeën ze d'r oogen toe. Kijken deeën ze as menschen. Een, twee, drie, vier, vijf, zes... langzaam ademhalen, dan kwam de slaap... zeven, acht, negen, tien... ellef... twaallef... dertien... D
De foliant, die veel geleden heeft, bestaat uit twee deelen; het eerste, waarvan de titel is verloren gegaan, is "Die Cronycke van Hollant, Zeelant ende Vrieslant, tot den jare 1517 etc., tot Delft by Aelbert Hendricxz, woonende op 't Merctvelt, anno 1585". De bewaard gebleven titel van het tweede deel luidt aldus: "Kort waerachtig verhael van de regeringhe ende de gedenckweerdichste geschiedenissen, welcke, in de Gravelijckheyt van Hollant, Zeelant ende Vrieslant ende daaromtrent geschiet zijn, sedert den tijd dat die Hoochgeboren Carel van Bourgondiën, Philippi sone, vijfde Keyzer des Roomschen Rycx van dien name, door opdracht van den Welgheboren Hertoghe Georgii van Sassen gedaen, ende hoe hy in de voornoemde Gravelyckheden gheregeert heeft, ende voorts totten jare duysend vijfhondert vier en tachentich, met vlijt ende neerstichheit te samen gebracht by my Albert Hendricxz, woonende op 't Merctvelt, anno 1585."
Hij is voor altoos verdwenen, en niemand keert ooit terug uit het land, waar hij is heengegaan". De vreemdelingen verspreidden zich; zijn dienaren keerden tot hun dienstbaarheid terug, en niets bleef over dan de diepe smart zijner verwanten. Hij liet geen kinderen na. Zijn huwelijk was kinderloos gebleven, wat in Egypte als de grootste aller rampen wordt beschouwd.
Zij gaven daardoor een blijk van fierheid en volkstrots, zoowel als van zelfstandigheid en eergierigheid; eigenschappen, welke te allen tijde kenmerken van der Friezen aard en karakter zijn gebleven.
Bijna onveranderlijk is zij in dezelfde houding gebleven; met den arm om het hoofd van haar dierbaren man geslagen, want o, dát was hem zoo goed, heeft hij gefluisterd en, ofschoon zij nog altijd op herstelling en leven hoopte, ach! als het dan anders wezen moest, neen, dan zou ze hem die ure toch niet bang maken, maar voor 't laatst nog toonen dat ze hem wel innig en waarachtig liefheeft.
»Neen," antwoordde Nana Sahib. »We zullen de Sautpourrabergen bereiken, waarvan ik al de passen ken en waar ik de nasporingen van de Engelsche politie kan trotseeren. Daar ook zullen we op het grondgebied zijn der Bhîls en der Gounds, die onze zaak getrouw zijn gebleven.
Soldaten overvielen ons, de Dancaïre werd gedood met twee der kameraden, twee andere werden gevat. Ik werd zwaar gewond en zonder mijn goed ros zou ik in handen der soldaten zijn gebleven. Uitgeput van vermoeidheid, met een kogel in het lijf, ging ik me in een bosch verstoppen met den eenigen metgezel die mij nog was overgebleven.
Den 23 Juni zijn wij vertrokken naar Velzeke, met nog vijftien andere kloosterzusters. Den 2 Juli heeft men het heilig beeld op het altaar gesteld in het klooster van Velzeke. Wij zijn daar gebleven tot den 6 Juli, wanneer wij naar Kortrijk zijn teruggekeerd, slapende te Oudenaarde in de abdij van Maagdendale. Den 8 zijn wij in ons klooster toegekomen, aldaar alles «in groote troubels vindende.»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek