Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Van Kinschot keerde terug, beladen met een pakket brieven; na deze, zonder spreken, op de tafel gelegd te hebben, boog hij zich en verliet de zaal. "Nu, Frits!" zeide Maurits: "neem plaats: wij zullen dit pakket eens gezamenlijk doorloopen: neem maar den eersten brief den besten en lees hem: gij zult er mij naderhand uw gedachten over zeggen."
»Moet er van middag op eten gerekend worden voor meneer?" met die vraag van den kastelein werd Frits op eens uit zijn somberen gedachtenkring gerukt en tot de platste realiteit teruggebracht." »Als ik hier blijven moet," antwoordde hij, nog niet recht bij de kwestie, in eenige verwarring. »Dat zal wel uitkomen, de diligence rijdt niet voor zessen."
Professor Roestink, die zijn volle vertrouwen genoot, mocht die lezing tegenspreken zooveel hij wilde, met te verklaren dat Frits Millioen Christen was in den waren zin des woords, en dat hij overigens aan niemand rekenschap verschuldigd was, onder welken vorm hij zijn Christendom beleed, mits hij het slechts beleefde, het mocht niet baten; »er was toch wel iets van aan," fluisterde men elkaar in 't oor, en mevrouw Daubenheim zelve verklaarde, dat zij er niets van begreep en dat de Professor, anders zoo streng rechtzinnig, in dezen wel wat overliberaal scheen te zijn.
Maar bij al haar blijdschap dacht zij toch telkens aan de waarschuwing harer tante om zich vooral te gedragen als een jonge dame en toen Frits haar in den coupé had geholpen en tegenover haar ging zitten, moest hij er om lachen dat zij zulk een deftig air aannam en hem met zulk een zachte stem antwoordde op zijn vraag, of zij gemakkelijk zat en of de zon haar niet hinderde.
„Ik heb zoo’n idee, dat hij t’ avond of te morgen wel terugkomt,” bracht Frits in ’t midden; maar oom viel hem in de rede, door aan Marie te vragen: „En zou je dan dien doordraaier weer in huis nemen?
't Is toch ook niet prettig, altijd in zoo'n hok te zitten." "Mag Frits ook een kuikentje hebben, zoo'n lief kuikentje?" en hij trappelde al van ongeduld. "Is er ook een deurtje om in 't hok te komen?" onderzocht Hans. "Hier is een deurtje," zei Frits, die Leni dit dikwijls had zien openen. "Wat een kleintje," lachte Bob. "Ja, dit is eigenlijk 't kippenhuis.
"Zit je gemakkelijk?" vroeg Frits weer, met zijn elleboog onder het hoofd, in liggende houding voor zich uitkijkend en met zijn boek nog ongeopend naast zich op den grond. Elsje sloeg met ijver de bladzijden van het hare om. "O ja, heel gemakkelijk," zei ze, zonder op te zien, hoewel ze heel goed voelde dat Frits haar aanzag.
»Dat geef ik toe, maar toch als men zijne partij gekozen heeft." »En als Frits Rosemeijer nu eens terugkwam?" »Dat zou gansch niet wenschelijk zijn voor hem, noch voor mij...." »Hoe! gij zoudt dit niet wenschen, gij niet?" »Nu niet meer, het zou nu toch te laat zijn," »Te laat! hoe moet ik dit opvatten? Gij zegt immers dat gij hem trouw hebt gehouden."
»Het pak kleeren van Frits," gaat hij voort, »dat ik aantrok, om de verdenking op uw zoon te brengen, kunt ge vinden in de boomgaard van mijn ouders, waar ik ze nog dienzelfden nacht, na ze gebruikt te hebben, heb begraven: juist in het midden tusschen de twee grootste vijgeboomen in, diep in den grond."
»Verschoon mij, mijnheer! het heeft wél haast!" zei nu Frits, zich over die aandoenlijkheid heenzettende, en hem het kleinood overreikend, dat Wilkinson dan ook welgevallig aannam en met kennelijke voldoening aan alle zijden bekeek, terwijl hij sprak: »Geef nu wel acht! en ik zal u het bewijs leveren, dat dit tikkertje en ik oude kennissen zijn;" al sprekende had hij even gedrukt op een bijna onzichtbaar knopje, dat in den geciseleerden als een koord gedraaiden rand, die de zware gedreven kas omgaf, verborgen was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek