Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 oktober 2025
"Foei neen!" zei Henriette; "geen briefjes aan de De Grooten; dat zijn die menschen niet gewend." "Wil ik het voor u af gaan zeggen?" vroeg ik half schertsend. "Heb ik u niet gezegd, mama! dat mijnheer zin in Saartje heeft?" sprak Henriette lachende; maar daarop nam zij de zaak ernstig; "ik zou haar inderdaad zéér verplichten!"
"Maar hij hield van d'r!.... Wat doe je?.... Wat doe je?.... Laat dat staan, Marie!.... Verander niks an de kamer.... Jan ligt d'r.... Foei!" "Heerlijk! Lekker! In duizend stukken! Zoo! Zoo! Zoo!.... Ik wil geen portretten van dat schepsel hier zien!" "Daar staat 'r nog een op den schoorsteen.... Op zijn schrijftafel staat er nòg een.... Nee blijf 'r af! Ik wil niet dat je het verscheurt!"
"Foei, Pencroff, wat denkt ge wel! waskaarsen!" Dit was inderdaad het plan van Cyrus Smith. Het was een zeer uitvoerbaar plan, daar zij kalk en zwavelzuur hadden, en zij op het eiland zich genoegzaam van vet konden voorzien. Den 5den Juni staken zij met een bootje naar het eilandje over.
Dit zeggende gaat zij naar hare commode, haalt eene schoone ochtendmuts uit de lade en wil nu de kamer uitgaan, zonder mijnheer Droi aan te zien; nu ziet zij echter haar kostbaar onderbed uit het ledekant hangen, half op den grond; dat gaat haar nu toch al te zeer aan 't harte, en zij wil het opbeuren; doch vat het ongelukkig juist aan op de natte plek, waar het water ingeloopen was; zij werpt het mijnheer Droi naar 't hoofd, zeggende: "Foei!
En toen zij alleen waren, begon Bertie: Foei, foei, wat plaag je me toch tegenwoordig, Eve. Zij lachte en bloosde, voor zichzelve verlegen, dat zij hem zoo plaagde, om Frank. Maar Bertie's gelaat was ernstig geworden en met een lief gebaar vouwde hij zijne handen samen en smeekte hij: Beloof me, dat je het niet meer doen zal.... Zij zag hem aan, verbaasd om zijn ernst.
Foei, gij vergeet, dat gij een man zijt, en gij ligt als een kind onder den duim uwer vrouw. Gij zoudt wel mededoen, ik weet het: gij hebt nog een tandje, dat er naar lotert; maar gij moet eerst permissie van moeder Damhout hebben, en God weet, of gij die permissie nog durft vragen!" "Wildenslag, ik wil mij niet boos maken," mompelde Damhout.
Maar de duivel ziet er heel leelijk uit; je zult hem zeker liever niet willen zien!» «O, ik ben volstrekt niet bang. Hoe zou hij er wel uitzien?» «Hij zal zich precies als een koster voordoen.» «Foei!» zei de boer, «dat is leelijk! Je moet weten, dat ik het niet kan uitstaan, een koster te zien. Maar dat doet er niet toe; ik weet immers, dat het de duivel is; dus zal ik er mij wel in schikken!
"Dit heeft hij mij in de hand gestopt!" riep zij uit; "verbrand het in de kaars." En zij wierp een violetkleurig briefjen op de tafel, dat zij in hare zenuwachtige spanning geheel verfronseld had. Daarop zeide zij met eenen innigen afschuw: "Foei, mijnheer Van der Hoogen!" Ik nam het briefjen op. "Mag ik het bewaren?" vroeg ik haar. "Het kan mij te pas komen."
Ha! le voola!" Een enkelen keer nochtans hoogst zeldzaam sprak mevrouw Armelo Fransch. "Ha! Lieve Helmond! hoe gaat het? Foei, kom je ons zelf in de gang ontvangen? foei! Och, je moet je om óns niets, niets ter wereld geneeren. Wij hebben zoo volstrekt geen complimenten of aanmatiging, wij...."
"Daar heb jij ook wat," antwoordde Pietje, en smeet hem een steeltje toe. "Foei, Pietje!" zei Mama, en kreeg eene kleur. "'t Wordt ook al een gannefje," zei Papa glimlachend. "Geeft u ze maar van die bessen, Mevrouw!" zeî Pols; "dat is gezond voor kinderen." "Ja," zei Veervlug, "gezond en frisch.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek