United States or Nepal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Te denken als je die drommen zag deinen, dat iedere enkle voor zich toch de wereld was en centrum der werelden, dat ieder zich-zelf alleen voelde leven, in zich-zelf culminatie van leven vond ... en dat dan ook eigenlijk ieder maar lijden kon zijn eigen leed alleen.... Het leek zoo vreemd, maar 't was wel goed zooals het was.... Want wie zou van twee de smart kunnen dragen!...
Ten laatsten kan geen enkle traan Hem meer het stervend oog ontwellen, En daaglijks smeekt hij d' Opperheer Een eindpaal aan zijn smart te stellen. De vader prest, van angst vermast, Zijn dierbren telg aan 't bloedend harte; 't Geweten, in zijn borst ontwaakt, Kwelt hem met namelooze smarte.
Zoo toe-gerust hadden ze den heelen nacht voor zich tot de morgenschemering ze zou verjagen. Het dorp verdween in de dùisternis. 'n Enkle boerenwoning stak 'r dak door 't groen. Dan werd 't de heerlijke eenzaamheid van 't bosch. "Piet, kan je zoo niet verdwalen?" , vroeg mevrouw: "'k zou liever bóven den weg blijven"....
Niemand op de wereld is zoo ongelukkig als 't jonge meisje. Al haar vroolijkheid is weg. Met haar fierheid, waarmee ze ieder die haar te na komt, op een afstand hield, is 't gedaan. Alles wat er op dien rit van Fors naar Berga gebeurde ligt voor haar bewustheid weer in 't halfdonker, waaruit het te voorschijn werd getooverd. Geen enkle heldre indruk bleef er van over. Ja toch!
Maar nauwelijks had donna Micaela dit gedaan of een hevig berouw maakte zich van haar meester. Zij vroeg zich af wat zij bedoeld had door zoo te handelen, zij, die geholpen was door het heilige Christuskind. Zij bloosde van schaamte toen zij er aan dacht dat ze een teeken had gezet bij een der kleine liederen, dat zoo luidde: O, had ik antwoord op één enkle vrage!
Het leger zucht, en rilt, en kent zijn tochtgenooten, En, enkle reuzen, meê in wederstand geveld. Nu voelt zich 's Konings hart van killen schrik bekneld. De hairen rijzen hem te berge van de ontroering; Hy stampt, en slaat de hand in schrikbre driftvervoering Op d' open boezem; rukt de sluierkroon van 't hoofd En geeft een heeschen schreeuw, die lucht en wolken klooft.
O Limburg, want geen enkle vreugd, Wat vreugden ook mijn harte heugt Kan immer vreemd u heeten, Schoon land waar ik geboren ben, Voor mij, die uw bekoren ken En nimmer zal vergeten. Nu glimlachte hij. Het rythme van zijn eigen woorden had hem zelven meegesleept. Hij stond op.
"Men vraagt zich niet, of menig held Den eedlen Witte vergezelt, Genoeg, genoeg is 't, dat hij kwam, De wakkre telg uit Hollands stam! En wat zou ook een tal van knechten In staat zijn, meerder uit te rechten? Een balsemdrop, een bloem bevrucht Met geuren ieder deel der lucht; Een enkle zon verlicht de sfeer, Een enkle held bezielt een heir."
Doorlouter 't uit genade, en reinig 't door de smart! Maar neem, Algoede, ô neem onze onderworpen beden, Neem deze onze offers aan! ach, enkle nietigheden, Maar die Gy heiligt door den boezem waar Ge in straalt!
Zij zag het niet, liep voor zich uit te kijken, zei enkle woorden over 't weer, waarop hij heesch ook iets terugzei, dan aan 't hoesten sloeg om niets te hoeven zeggen en om die schorheid weg te krijgen. En ze stapten door, zij aan zij, te gauw, veel vlugger dan gewoonte is voor 't wandelen van een heer en dame samen. Hun beider innerlijke gejaagdheid maakte 't moeilijk langzamer te gaan....
Woord Van De Dag