Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Ten laatsten kan geen enkle traan Hem meer het stervend oog ontwellen, En daaglijks smeekt hij d' Opperheer Een eindpaal aan zijn smart te stellen. De vader prest, van angst vermast, Zijn dierbren telg aan 't bloedend harte; 't Geweten, in zijn borst ontwaakt, Kwelt hem met namelooze smarte.
Foei, dat was slecht: ben ik dan ook hier niet? Maar nu, die dierbren die ik achterliet, Ontfang ik kennis van hun lot op aard, Of blijft dat voor het wederzien bewaard? Gij zelf bezit het andwoord op die vraag: Gij weet waar de Aarde ligt: blik naar omlaag! Ik doe het, maar zie niets dan duisternis. Houd vol, en wil zien. Ziet ge nu? Gewis! En duidlijk ook!
En onder de honderden te Toulon, die zich hadden voorgesteld om op dien dag het feest in "Nizza la bella" te gaan bijwonen en er het vroolijk gewemel van stoomers en zeilers en roeiers op de Baie des Anges te genieten, o, ze bleven verre van de schoone stad, maar ze tuurden met starren blik op diezelfde zee, aan wie ze hun dierbren terugvroegen, 't zij met een traan of een zucht of met een "Ah, ces eaux maudites!" op de lippen.
In 't programma der feesten te Hilligersberg heeft men een lied aan de reuzin gewijd, dat aldus begint: "Toen Hillegond, een reuzemaagd, Van Hollands duinenrand, Onschuldig werd van huis gejaagd, Nam zij haar schoot vol zand. Zij zocht een plaats voor 't souvenir, Van haren dierbren grond, En 't lieve meisje stichtte hier Den berg van Hillegond."
Mist gij hier vrienden en verwanten, Wat nood, als hier en overal Een leger blinkende trawanten Uw eenzaam pad omstuwen zal? Wat nood, of hier de dierbren scheiden, En niet éen pelgrim met u gaat, Wanneer Gods Englen u geleiden, En Jezus u ter zijde staat? Waarheen zich ook mijn schreden wenden, Des Heeren voetbank draagt mij nog!
Die windt hem in zijn mantel, en draagt hem door 't portaal, En zet den dierbren doode recht vóor zich in den zaâl.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek