Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
»En Eliëzer heeft het gezien," zeide het meesterke. »Eliëzer?" vraagde Frits met schrik: »Eliëzer?" »Ja," bevestigde het meesterke. Toen bestierf de wilde lach op Frits Jansen's gelaat, en zijn brandende oogen staarden verbijsterd naar de verte. Plotseling bleef hij, met gekruiste armen, voor het meesterke staan. »Gelooft ge, dat er een God bestaat?" vraagde hij met heesche stem.
»'t Was goed, dat gij bij mij waart," zeide hij vriendelijk tot den reismakker; »hier hebt ge een stuk tabak!" De vreemde Kaffer nam het stuk tabak gretig aan, en knauwde het tusschen zijn witte tanden, die als elpenbeen blonken bij het schijnsel van het vuur. »'t Is een afschuwelijk beest," zeide Eliëzer, wiens gedachten al maar over dat woeste monster gingen.
De muisvale poney was gauw getuigd, en terwijl het meesterke zijn paard besteeg, was Eliëzer gereed te voet mee te gaan.
De brief was geschreven, en reeds was Eliëzer, de snelvoetige Zoeloe, met den brief op pad. Het was nu laat in den avond. De taptoe was al geblazen, en de cavaleristen hadden hun kribben ijzeren ramen, voorzien van een stroopeluw en een stroozak opgezocht.
Waarover zij spraken, behoef ik wel niet te zeggen. Het hart van Frits Jansen dacht met afschuw aan Jack Williams, die zoo doortrapt gemeen had gehandeld, doch aan den anderen kant werd zijn ziel door een groote vreugde vervuld, want nu moest zich alles alles ten goede wenden! Zij waren de laan ten einde gewandeld en keerden om, toen Eliëzer met ongewonen spoed kwam aanhollen.
»Het eet vuur!" mompelde de vreemde Kaffer, zelf huiverend. »Vuur!" herhaalde Eliëzer vol ontzetting. »Soms heeft het groote beest de koorts," zeide de vreemde Kaffer. »Dat doet me plezier," meende Eliëzer in blanke oprechtheid. »Weet je, wat de witmensch dan doet?" vraagde de Matabele. »Hij zal het beest achterlaten," zeide Eliëzer aarzelend.
Doch Reinard Jansen begint te beven over zijn gansche lichaam hij wil zich vastgrijpen aan de stijlen, maar hij tast mis en de sterke man zou tegen den grond zijn geslagen, had Eliëzer hem niet opgevangen. Hij heeft zich echter spoedig hersteld, neemt een stoel en zet zich tegenover het meesterke: aan het voeteneinde der bedstede.
»Maar de maan was nog niet onder," zeide Jansen; »het was bijna zoo licht als over dag." »Ik ben nog niet overtuigd," hernam baas Kloppers; »hoe oud is Eliëzer?" »Hij moet vijf en vijftig jaar zijn," zeide Jansen. »Er zijn menschen wier oogen op dien leeftijd reeds verzwakken," meende Dirk Kloppers.
Dan gaat hij vlak bij de bedstede staan, en terwijl het meesterke licht, staart hij zwijgend in het edel, doodsbleek gelaat van zijn bewusteloos kind. En als een bange droom gaat het verleden aan zijn geestesoog voorbij.... Op zijn teenen komt Eliëzer binnen en staat achter zijn baas.
»Oom," zeide hij, terwijl hij zich het zweet van het gezicht veegde, »het wagenhuis kunnen we houden, en er zijn nu manschappen genoeg hebt ge nog iets voor mij te doen?" Doch baas Jansen hoorde het niet. Juist rende Eliëzer voorbij. »Eliëzer, hebt gij mijn vrouw niet gezien?" vraagde hij in klimmende ongerustheid. »Is ze nog niet terug uit het voorhuis?" vraagde de knecht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek