Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
»Ook van Vader?" vraagde de jonge Boer, den spreker scherp aanziende. Het meesterke sloeg de oogen neer. »Ik weet het niet," zeide hij langzaam, »maar uw vader heeft het toch in elk geval goedgekeurd; anders was Eliëzer niet gekomen." Frits Jansen keek het meesterke even aan. Hij had toch niet vermoed, dat het meesterke in die zaken nog zooveel gezond verstand bezat.
Vol dankbaarheid over de eervolle opdracht boog Eliëzer het hoofd, en fluisterend voegde de jonge Boer er aan toe: »Heden nacht nog wil ik deserteeren, en aan het Transvaalsche gouvernement de tijding brengen van de beraamde overrompeling." »Kan de zaak nog niet een dag uitstel lijden?" vraagde het bezorgde meesterke. »Neen," zeide Frits Jansen vriendelijk maar beslist, »nog geen uur!"
Zijn kameraad lag reeds lang te snurken, doch Eliëzer zat nog bij het wachtvuur neergehurkt, en staarde droomerig in de vlammen. Plotseling werd hij uit zijn mijmeringen opgeschrikt door een lang, aanhoudend gerommel als van verren donder. Doch er was geen onweer te bespeuren, en geen weerlicht werd gezien.
Er volgde een lange en ernstige pauze. »Ga mee," smeekte het meesterke, en hij hief zijn zachte, weemoedige oogen op tot den jongen Boer. »Ik weet, dat de oude Dirk Kloppers uw ouders op de gedachte heeft gebracht, om Eliëzer hier heen te zenden." »Is oom Dirk op Waterfontein geweest?" vraagde Frits vol spanning. Het meesterke knikte bevestigend.
Eliëzer beweert in Frits den brandstichter te hebben gezien wel nu, hij moet Frits trachten te spreken! Zoo alleen is er tot klaarheid te komen in deze vreeselijke geschiedenis!" »Wat zal het baten?" zeide Jansen moedeloos. »Het feit wordt er niet door veranderd, en het slot zal zijn, dat ook mijne vrouw haar geloof in de onschuld van Frits zal moeten opgeven." »Dat zit nog," zeide Kloppers.
Eliëzer aarzelt om voort te gaan. »Spreek door," gebiedt Reinard Jansen. »Ik wist, wat er gebeurd was tusschen den ouden baas en den jongen baas." »Van welken kant kwam Frits?" werpt Jansen er tusschen in. »Ik weet het niet," zegt Eliëzer. »Van den linker kant," meent Hector. »Van den rechter kant," meent Schaap. »Laat dat maar," zegt Jansen, »het geeft ook niet. Ga voort, Eliëzer!"
Doch terwijl Eliëzer zich omkeert, en hen aankijkt met zijn zwarte oogen, verstommen de fluisteraars. Aan Jansen's scherp gehoor is dat gefluister echter niet ontgaan. »Hector en Schaap, komt eens hier," beveelt hij op strengen toon. Zij naderen hem, doch voor zijn flikkerenden blik slaan zij de oogen neer.
Er waren geen twintig minuten voorbijgegaan, toen de hoefslag van een paard werd gehoord, en eene krachtige militaire stap werd vernomen. »De dokter," fluisterde Eliëzer, den geneesheer voorgaande. 't Was een oude, militaire arts, een Duitscher, bekwaam voor zijn taak en van een zekere ruwe goedhartigheid.
Doch tante Martje zocht haar kamerke op, want haar hart was vol. En evenals Hanna hare ziel uitgoot in den tempel voor God, stortte moeder Jansen haar hart met al zijn angst en vreeze uit voor den Heere. Het werd namiddag, toen Eliëzer terug kwam van zijn tocht naar Rhodesia.
Het is wel gedekt met zware ossenhuiden, doch die huiden zullen niet langer weerstand kunnen bieden." »Ik heb er daar straks nog vier ossenhuiden over heen gesjord," antwoordde de Kaffer. »Laat me je handen eens zien," zeide baas Jansen. Eliëzer liet ze zien ze waren bedekt met brandwonden. Zelfs zijn haar was verschroeid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek