United States or Faroe Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik zocht, ik zocht.... en toen, ja! toen vergiste ik me, en dacht, dat Eleonore.... 't Is geen wonder.... Eleonore is zoo veel.... Juist, juist, omdat ze zoo veel meer dit en dat is, dan jij.... daarom, dáárom is ze voor mij niet geschikt. Begrijp je dat? Ik heb de goede maat? vroeg zij, en keek schalks lachend tot hem op.
En de zaak wel een beetje alleen van den practischen kant bezien. Hij had weliswaar gedacht, dat een verstandige vrouw als zij, het apprecieeren zou, als een huwelijksvoorstel op uitsluitend verstandelijk-practische wijze behandeld werd, maar zelfs zoo eene bleek te willen hooren van "liefde".... Hij had haar hand gevat. Maar ik houd zoo veel van je, Eleonore.... Nee, kijk niet zoo ongeloovig.
Hij had een blauwtje geloopen. Voor de eerste maal van zijn leven, en voor de laatste! had hij een blauwtje geloopen. Natuurlijk bij Eleonore. Maar dat zij hem in eerste instantie afwijzen zou, had hij immers wel eenigszins verwacht?.... Vind je me soms te jong? Maar....
En op 't zelfde oogenblik denkt ze aan Eleonore Duse, de teeder-hartstochtelijke, die in haar spel zoo pijnigend weergeeft, de noodlottige liefde van wie eens mint en dan niet meer.... Zij...., óók eene uit dit heerlijke, lachende zonneland...., maar toch zoo droevig; tragisch als Pierrot.
Ja, dat is waar. En bovendien, 't is niet kwaad, dat ik, juist ik, wat opzie tegen m'n vrouw. Ik zou trotsch op haar zijn. Wat geef ik au fond om die schepseltjes, die voor me staan te blozen, en m'n handen zoenen.... nee, die soort van liefde verveelt me. Ik wil 't nu met verstandelijke liefde probeeren. En 't pikante is, dat Eleonore nog niet eens dadelijk ja zeggen zal.
Eva de Bruin bleef nerveus doorgichelen, Emilie gaf Max gelijk, Mientje en Gerrie praatten samen: Was dat nou zoo erg? 'n grap! Ja, wèl erg, ze moesten zoo iets op Eleonore niet zeggen. Nou, juist, omdat d'r geen schijntje van waarheid in is.... Max' lippen beefden nog van plotselinge ontroering; hij hoorde het gekakel wel om zich heen, maar hij nam er geen notitie van.
Hij krabbelde wat op een stukje papier, en kondigde aan: Lied op Eleonore. Luisteren jullie allemaal? En hij declameerde: Omdat haar niemand heeft verkoren, Heeft zij de mannen afgezworen. O! Eleonore! Maar komt er een met lonk en lach, Dan trouwt zij morgen aan den dag, Eleonore! Leonore! Lenore! Nore, Ach!
Als 'k alles geweten had.... Maar zegt u nu zelf: 't onderwerp is als aangegeven voor 'n roman.... Eleonore glimlachte. Wat 'n kind is die groote jongen nog, zei ze. U hebt nog niet veel geleefd.... Max gaf geen ondeugend antwoord, zooals hij bij een andere gelegenheid zou hebben gedaan; hij zat stil voor zich uit te staren. En wat moet 'k nu doen? vroeg hij. Ja, wat kunt u doen? Niets.
Clara, laten we geen preutsche praatjes houden; jij hebt me lief.... mag ik dat zoo maar zeggen? En ik heb jóu lief, Clara. O, Max, Max, hoe kan je dat nu zeggen, terwijl je zooeven mij openlijk hebt getoond.... Wat? Hoe je dacht over.... Over Eleonore? Zij wendde haar gezicht van hem af. En toch heb 'k haar niet lief, Claartje, maar jou.
Hij had, zonder te bedenken, hoe dat moest worden opgenomen, de levensgeschiedenis van een nog levende ten eigen bate geëxploiteerd; hij had immers stof noodig, hij moest een roman schrijven.... Waarom ik eigenlijk hier gekomen ben.... zei Eleonore. Ik kan toch niets meer uitrichten. Maar, ja, ik weet 't al, waarvoor ik kwam: ik wou u waarschuwen: wees voortaan meevoelender, voorzichtiger.
Woord Van De Dag