Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Claude; zoo ver ben ik gekomen; gij hebt voor u de gansche zonnige toekomst; ik begin bijna niets meer te zien, zoo diep ben ik den nacht reeds ingegaan; gij zijt verliefd, dat spreekt vanzelf; ik word door niemand ter wereld bemind, en gij vraagt mij medelijden. Drommels, dit heeft Molière nog vergeten.
"Het oogenblik van ... van ... je weet wel.... Och, je wilt mij niet verstaan...." "O, van ten tooneele te verschijnen?" riep Pescadospunt uit, wien een licht plotseling opging. "Juist!" "Neen, mijn waarde Kaap!... Nog niet!... Blijf nog maar wat ter zijde!..." was het antwoord. "Drommels!" pruttelde de reus. "Ik beken het volgaarne, ik begin mij gruwelijk met dat niets-doen te vervelen."
Mijnheer Madeleine vond Scaufflaire te huis, bezig met het herstellen van paardetuig. "Scaufflaire, hebt ge een goed paard voor mij?" vroeg hij. "Mijnheer de maire," zei de Vlaming, "al mijn paarden zijn goed. Wat bedoelt u met een goed paard?" "Een paard, dat twintig uren in een dag aflegt." "Drommels!" hernam de Vlaming, "twintig uren." "Ja." "Voor een cabriolet?" "Ja."
Soms voegde de grijsaard er bij: "Drommels, ik meende dat het slechts een galanterie was. Maar 't schijnt werkelijk liefde te zijn." En het was ook werkelijk liefde, want Marius begon zijn vader lief te hebben. Terzelfder tijd kwam er een buitengewone verandering in zijn denkbeelden. De phasen dier verandering waren talrijk.
«Wel zoo!» zei domme Hans, «waar moet je naar toe? Je hebt je Zondagskleeren immers aangetrokken.» «Naar het hof van den koning, om de koningsdochter door praten te krijgen. Weet je dan niet, wat er in het geheele land bekend gemaakt is?» En nu vertelden zij hem alles. «Wel drommels! Dan ben ik ook van de partij!» riep domme Hans; maar zijn broers lachten hem uit en reden weg.
"Mijn waarde Hilton, gij zoudt beter doen de bus met geraspte kaas op te zoeken om mijne macaroni klaar te kunnen maken, dan te pogen onze makkers te beletten een schotel visch machtig te worden. Drommels, die zou eene aangename afwisseling in onzen maaltijd brengen." Friedel stapte op, zonder naar goeden raad te willen luisteren.
»Drommels!" pruttelde hij, »die wond schijnt ook al op mijn oogen te werken." De gekwetste zweeg, maar liet zijn hand in die van zijn vijand. »Zou je op een paard kunnen zitten, als je wat ondersteund werd?" vroeg Stargardt nu. »Ik weet het niet," antwoordde Reinier week. »We moeten het maar eens probeeren," zei Jakob, »Maar eerst wil ik zoo goed mogelijk je wonden zien te verbinden."
Vervolgens gaan wij naar het guillotineeren kijken. Ik zal u den beul wijzen. Hij woont in de straat des Marais. Mijnheer Samson. Er is een brievenbus in de deur. O, men vermaakt zich zoo heerlijk!" Op dit oogenblik viel een droppel teer op den vinger van Gavroche en herinnerde hem aan de werkelijkheid des levens. "Drommels!" zeide hij; "de kaars brandt op.
"Wel drommels!" mompelde Steffensen ongeloovig; "misschien weet u ook niets van het eeregeschenk: trekpot, suikerpot en voor de humane..." "Schei uit," riep Abraham knorrig, "ik heb geen lust naar je onzin te hooren; dag Greta!" "Och, Meneer de directeur," zei Steffensen en wreef zich vergenoegd in de handen.
Maar de hoofdzaak voor mij is, dat ik gehoord heb, dat gij een landsman van Old Shatterhand zijt?" "Ja, dat is waar." "Dus een Duitscher?" "Ja." "Waar vandaan dan?" "Uit het hartje. Ik ben, namelijk, een Saks." "Wel drommels! Wat voor een? Koninkrijk? Altenburg? Koburg-Gotha? Meiningen-Hildburghausen?" "Koninkrijk, Koninkrijk!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek