Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Na dit avontuur beleefde ik bijna een tweede. Ik ging een grooten zanger bezoeken, die de koorts had. Zoodra ik hem van warm water sprak, toonde hij zoo 'n afkeer van dit middel, dat hij begon te vloeken, mij duizend beleedigingen naar het hoofd slingerde en zelfs dreigde mij het venster te zullen uitwerpen als ik niet drommels gauw wegging.
"Wel drommels, hoe is 't mogelijk!" riep de grijsaard; "ik ben immers degeen dien ge hier geplaatst hebt, en dit huis is dat waarin ge mij een plaats bezorgd hebt. Hoe? herkent ge mij niet?" "Neen," zei Jean Valjean. "Maar van waar kent ge mij?" "Ge hebt mij het leven gered," zei de man. Hij keerde zich om, het maanlicht bescheen zijn gelaat, en Jean Valjean herkende den ouden Fauchelevent.
Werktuigelijk haalde Frits zijne beurs uit, en gaf het eerste stuk geld het beste dat onder zijne vingers kwam aan Dumos, die verrast en diep buigend de kamer verliet. »Drommels, een tientje!" juichte de klerk, toen hij buiten was, »die schilders! dat's me een volkje, die hebben 't goud maar voor 't opscheppen, en dan nog zoo van tijd tot tijd hun naam in de krant met allerlei moois er bij.
Zij hadden te zamen op de markt eene geit gestolen en er zich een heel eind mede uit de voeten gemaakt, toen de diefstal werd ontdekt en de twee ongelukkigen werden ingehaald. De arme drommels waren voor het grootste gedeelte naakt en hunne aangezichten waren vertrokken van angst; het zweet en het stof maakten hunne huidkleur grauw.
Wel heb ik van de twee roovers hooren spreken. Dus toch! En wat was daarmede aan de hand? De oude Mubarek heeft twee roovers omgekocht, om de vier vreemdelingen onder weg te vermoorden! Hoe wist men dat? Uit een gesprek, dat werd afgeluisterd. Drommels, hoe onvoorzichtig! En wist men de namen der roovers? Neen, ik geloof niet dat men die weet. En wat zeiden de vier vreemdelingen daar wel van?
Het is inderdaad niet te verwonderen, dat de arme drommels niet veel hart voor hun werk hebben. Wij keeren naar de woning terug om te ontbijten. Terwijl wij aan tafel zaten, verhaalde mevrouw Noël ons, hoe haar man eens door eene gewapende bende van zestien roovers was overvallen geworden, die hem ernstig verwondden en eene aanzienlijke geldsom van ettelijke duizenden guldens ontnamen.
Zabern's verbazing duurde nooit lang, en ook ditmaal nam hij de omstandigheden weldra voor wat ze waren. "Mijn menschenkennis moet me al zeer bedriegen," sprak hij tot zichzelf, "als die jonge Hollander niet drommels goed weet wat hij doet. Ik zal hem z'n gang laten gaan. Wie zal zeggen wat hij nog voor wonderen weet te bewerken? Want 'n wonder hebben we noodig om Czernovië te redden.
"Drommels, ik ben niet sterk genoeg, om complimenten van dat gehalte in ontvangst te nemen, terwijl gij..." "Nu terwijl ik?" vroeg Kaap Matifou, terwijl hij zijne mouwen opstroopte en zijne Hercules-armen met welgevallen beschouwde. "Nu, ga voort, terwijl ik?..." "Kom, laten wij onzen tuin gaan bebouwen en verzorgen", zei Pescadospunt lachende. "Daar zullen die cyclopen-armen te pas komen.
"Is het reeds lang geleden dat uw minnaar hier was?" vroeg Adelgonde, door de woorden van Anne op andere gedachten gebracht. "Nog gisteravond," antwoordde het meisje: "maar drommels en drommels! wat ben ik toch schrikkelijk dom en stoffelachtig!" vervolgde zij, zich eensklaps bezinnende: "Nu hebt gij reden om mij dapper te beknorren. Hij heeft mij iets voor u meegebracht!"
Wat was daar dan aan de hand? Werd de visch misschien opgejaagd naar één kant?" "Neen, dat kan het niet zijn. Bij het opjagen van de visch zijn de menschen in dezelfde richting in beweging; maar nu stonden zij stil, en keken allen in het water." "Drommels! zou dat een terechtstelling beduiden? Zou men blanken in het water geworpen hebben, om hen te doen verdrinken?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek