Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Henrique was op dit nieuwe eigendom zoo trotsch als een knaap maar wezen kan; en toen hij zijnen kleinen rijknecht de teugels uit de hand had genomen, bezichtigde hij zijn paardje nog eens zorgvuldig en daarbij betrok zijn gezicht. "Wat is dat, Dodo, gij luie rekel? Gij hebt mijn paard van morgen niet gepoetst." "Ja wel, meester," antwoordde Dodo onderdanig. "Hij heeft dat stof zoo pas gekregen."
Dodo was nog maar eenige maanden van zijne moeder geweest. Zijn meester had hem in een slavenmagazijn gekocht, om met zijn mooi gezicht bij het mooie paardje te passen: en hij werd nu door zijnen jongen meester getemd en afgericht. Dit geheele tooneel was door de broeders St. Clare uit een ander gedeelte van den tuin aangezien.
"Het schijnt wel zoo," zeide Dodo, zich over den muur buigende. "Zouden zij misschien den muur zoover verbrijzeld hebben, dat zij zich een doortocht kunnen banen?" "Onmogelijk," meende de jonker. "Indien dat het geval ware, zouden wij het instorten gehoord hebben, en niet waar, de vijanden zouden dat met een uitbundig gejuich hebben begroet. Neen, Dodo, zij voeren wat anders in hun schild.
De beenderen van eene schildpad, welke op Mauritius nevens die van den uitgestorven Dodo gevonden zijn, heeft men algemeen voor overblijfselen van deze schildpad gehouden. Indien dit juist was, zou zij daar stellig van den aanvang af geleefd hebben; maar Bibron meldt mij, dat zij volgens zijne meening eene andere species was, gelijk met de thans op dit eiland levende zeker het geval is.
Daisy, die het liefst speelde, dat zij zoentjes aan het gezelschap verkocht, verloor nu hare beste klant, en sloeg bankroet; Demi ontdekte weldra met kinderlijke scherpzinnigheid, dat Dodo veel liever "speelde" met den "beereman" dan met hem; maar hoe gegriefd ook, verborg hij zijn smart, want hij kon het niet over zich verkrijgen een mededinger te beleedigen, die zoo'n grooten voorraad chocola in zijn jaszak verborgen hield, en ook een horloge bezat, dat uit de buitenste kast genomen en door vurige bewonderaars vrij geschud mocht worden.
"Door?" vroeg Bertha, die hare tranen gedroogd had, kortaf. "Hendrik van Vianen," antwoordde Fulco. "De ellendeling!" riep Bertha. "Is dat ridderlijk, om twee menschen onverhoeds te overvallen en gevangen te nemen? Dat is nu zeker wèl een eerlijke strijd! Maar, arme Fulco, wat zijt ge gewond! In de eerste plaats moeten we voor u zorgen, als loon voor uwe dapperheid. Jonker, wilt gij Dodo roepen?
Ik ben tegen de overgave van den burcht." Weer werd het stil in de zaal. Men hoorde niets dan de snelle ademhaling der ongelukkige krijgslieden. Eindelijk stond Dodo op en zeide: "Edele Vrouwe, ik ben een oud man en verwacht van het leven niet veel meer. Ware de burcht met mijn dood te redden, gewillig zou ik sterven.
Eva was niet tevreden, maar achtte het vruchteloos haren neef haar gevoel te willen doen begrijpen. Dodo kwam spoedig met het paard terug. "Zoo, Dodo, nu hebt gij het tamelijk wel gemaakt," zeide zijn jonge meester, met wat meer vriendelijkheid dan gewoonlijk. "Kom, houd nu het paard van Miss Eva, terwijl ik haar in den zadel help." Dodo plaatste zich nu bij Eva's hitje.
"De kat heeft den muur bereikt en men is begonnen te rammeien!" riep Dodo, die al meer een beleg had medegemaakt. "Dat zal het wezen!" antwoordde Jonker Jan. "Wat moeten we daaraan doen? Als we ze stil hun gang laten gaan, hebben ze in hoogstens drie dagen een gaf in den muur, dat groot genoeg is, om hen allen door te laten, en bij St. Joris, dat zal niet gebeuren!"
Dodo sprong toe en hield het paard, terwijl zijn meester opsteeg. "Daar hebt gij wat om klontjes voor te koopen, Dodo," zeide Henrique. "Ga nu maar heen." Henrique reed naast Eva de laan af en Dodo bleef de twee kinderen staan nazien. Een had hem geld gegeven, en een had hem gegeven wat hij veel liever had een vriendelijk woord, vriendelijk gesproken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek