United States or French Polynesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik heb moed, Jan. En wat nu? Ik moet haar alleen zien te krygen! Kan ik echter voor nog eene teleurstelling my beveiligen? Fortuin helpt den stouten. Daar zyn weer tien ducaten, Rekel. Kom morgen ogtend hier, zo rasch als gy deezen gelezen hebt, en breng hem met u, of ik laat u aan u zelf over. Myne Waardste! Ik ben tweemaal vergeefsch aan uw huis geweest.
„Jawel!” is ’t brutale antwoord. „’k Zal je straks wel krijgen, onbeschofte rekel!
"Hoeveel Marks van u houdt, hij houdt toch meer van zijne eigene huid. Hij is al lang voort." "Ik geloof dat het met mij gedaan is," zeide Tom. "Die lafhartige rekel, om mij hier alleen te laten sterven! Mijne goede oude moeder heeft mij altijd gezegd dat het zoo gaan zou." "Och Heere, hoor dat arme schepsel eens! Hij heeft nog eene moeder," zeide de oude negerin.
"Slecht? slecht!" schreeuwde eensklaps de bekende stem van Janboer achter de minnenden, die Jenneke van schrik deed verstijven en Jozef deed sidderen: "Slecht! Woar is de rekel, de smêrlap de..... ..." Jozef hoorde niets meer.
Die oude vervloekte rekel is dat aanlegger van het geheele geval, en ik zal het uit zijne zwarte huid halen of ik zal het hem betaald zetten." Hoewel Sambo en Quimbo elkander haatten, stemden zij toch overeen in een niet minder levendigen haat tegen Tom.
»Nou, en al deed hij dat, kleine ondankbare rekel,« zei juffrouw Sowerberry. »Zij verdiende 't en meer nog.« »Dat is niet waar!« zei Oliver. »'t Is wel waar!« zei juffrouw Sowerberry. »'t Is een leugen!« zei Oliver. Juffrouw Sowerberry barstte in een vloed van tranen uit. Deze tranenvloed liet Mr. Sowerberry geen keus.
"Doorluchtige vrouw," keerde Don Quichot zich tot de hertogin, "uwe hoogheid mag vrij gelooven, dat nu en nooit, zoolang de wereld staat, een dolend ridder een babbelzieker, praatachtiger en onbeschaamder rekel tot schildknaap gehad heeft, dan ik hier, zooals blijken zal, als uwe hoogheid zich ons gezelschap eenigen tijd laat welgevallen."
Al zou ik al de beenderen in zijn lijf aan stuk moeten slaan, hij zal het opgeven!" Juist op dat oogenblik werd de deur geopend en kwam Sambo binnen. Hij naderde al buigende en met een papier in de hand. "Wat is dat, gij rekel?" zeide Legree. "Het is een tooverding, meester." "Wat?" "Zoo iets dat de negers van de tooverheksen krijgen. Dat maakt dat zij niet voelen als zij gegeeseld worden.
"Als je dien driftkop niet zoo gauw op zijn plaats hadt gezet, was het den rekel misschien toch nog gelukt, onzen vriend Arendt, met de hulp van de andere Engelschen, naar de 'Porpoise' te sleepen, dat zeker tot zeer onaangename verwikkelingen aanleiding zou gegeven hebben.
De rekel was in het zadel, hij gaf zijn paard de sporen en weldra had ik hem in de duisternis uit het oog verloren. Ik was zeer boos op mijn gids en tamelijk bezorgd. Na een oogenblik te hebben nagedacht, nam ik een besluit en ging terug naar de herberg. Don José sliep nog, zeker aldus bekomend van de vermoeienissen en nachtwaken van verscheidene gevaarvolle etmalen.
Woord Van De Dag