Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
"De morgenschemering is reeds voorbij. Een schoone dag is aangebroken, een dag die den sleutel tot een reeks van nog blijdere dagen geeft. Groot is mijne blijdschap; streelend het gevoel, dat ik een weinig tot het geluk van hem mocht medewerken wien ik, ondanks mij zelven, een ergernis geworden was. "Slaap wel mijn liefste vrouwtje! Droom liefelijk, gij moogt het. "Rust wel mijn waardste Flitz!
De Prins was op het laatst zijns levens uitgeschilderd, en droeg niet de wapenrusting, waarmede hij zich zoo dikwijls aan het hoofd zijner wakkere scharen vertoond had, maar den eenvoudigen huispels, welken hij aanhad, als hij des avonds bij zijn beminde gade en in 't midden zijner waardste panden gezeten was.
»Waardste Helena!" prevelde oom Sam, die in zijn verlegenheid eigenlijk niet wist wat te antwoorden. »Wij hadden gedacht...." »Ja.... wij hadden.... hetzelfde gedacht...." vulde broeder Sib aan, alsof hij hem te hulp wilde komen. »Dat de zon zich verwaardigen zou, ook ten aanschouwe van Oban, in de golven onder te gaan...." »Daar Oban toch aan den zeeoever gelegen is!"
»Bovendien, al breng ik geen vermogen te huis, zoo beheerscht mij toch het denkbeeld, of beter ik heb er een voorgevoel van, dat dit vermogen mij bij den terugkeer wacht. Ja! een vermogen... zonder het geluk daarbij te rekenen! Hoe dat in zijn werk zal gaan? vraagt ge wellicht. Dat is mijn geheim, waardste Hulda, en gij zult mij vergeven, nietwaar, dat ik voor u een geheim heb.
HIPPOLYTA. 'k Zie noode hijgende onmacht zwaar belast, Of ijver, die zijn best doet en bezwijkt. THESEUS. Mijn waardste, zoo iets zult gij ook niet zien. HIPPOLYTA. Hij zegt, zij kunnen niets; het is niets goeds. THESEUS. Te goediger is 't, hen voor niets te danken. Wat zij bij 't geven falen, te vergeven, Zij òns vermaak; wie edel denkt, waardeert Van ijver, die onmachtig blijkt, den wil.
Wilt gij liever slapen dan het schoone aanschouwen? Zijt dan te vreden, en waakt! Verlaat den wagen niet voordat gij geroepen wordt. Vrij vermoeie u de reize. Na uwe aankomst vindt gij rust rust en vrede! getrokken uit de brieven van een commis-voyageur aan zijn vriend Janus. Waardste Janus!
»Waardste Hulda, ik hoop u nog schooner weer te vinden dan gij reeds bij mijn vertrek waart, en dat daarbij u en uwe goede moeder eene blakende gezondheid deelachtig moge zijn. Diezelfde hoop uit ik ook voor mijn wakkeren en koenen makker, voor mijn neef Joël, uwen broeder, die, ik ben er overtuigd van, verlangend is ook mijn broeder te worden.
Maar mijne waardige ouders kunnen mij onmogelijk missen.« Hij, door zoo bezonnen redeneering geenszins ontmoedigd, schrijft terug: »Mijne waardste! Kunt gij mij met uwe bezitting niet zegenen, schrijf mij dan nooit meer; voor zulke verdiensten, voor zulke begaafdheden is mijne rede niet bestand. En echter, alles wat gij schrijft is zoo billijk.
Ik heb moed, Jan. En wat nu? Ik moet haar alleen zien te krygen! Kan ik echter voor nog eene teleurstelling my beveiligen? Fortuin helpt den stouten. Daar zyn weer tien ducaten, Rekel. Kom morgen ogtend hier, zo rasch als gy deezen gelezen hebt, en breng hem met u, of ik laat u aan u zelf over. Myne Waardste! Ik ben tweemaal vergeefsch aan uw huis geweest.
En z'n: Oproeping aan de Bataafsche jongelingen, om den Engelschman te bestryden. Dat's óók geen gekheid! En z'n toespraak: Aan de vaderlandsche meisjes. Dáár zit pit in, hè? Weetje wat-i zegt? Hy zegt: Indien ik ooit ontaarde Van Vaderlandsche fierheid, Dan moet gy, waardste Fillis... Weer kwam 'n lakei deze echt-vaderlandsche ontboezeming afbreken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek