Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
"O neen," zei Elsje, een anderen kant uitkijkende. "Heelemaal niet natuurlijk, maar ik dacht dat je misschien boos op me zoudt wezen." "Als je niet bang voor me bent, waarom durf je me dan niet aan te kijken?" "Dat ... dat durf ik wel." "Doe het dan eens."
Als je 't engagement verbreekt, dan... dan... Durf jij de gevolgen... Doe 't niet, Frans!... Ik bid het je!... Ik smeek het je!"... Hij keek haar aan in extase. "Zeg me één ding... maar eerlijk... Nee je moet me in de oogen kijken... Zeg me... Je houd van mij óók, Lize!" "Nee." "Da's niet waar!" "Ik heb nóóit van je gehouen." "Nooit?" "Nee... En ik zal 't nóóit doen." Hij wist dat ze loog.
Wij ontmoetten uwen broeder te Kleef, juist acht dagen nadat gij ons verlaten hadt, en wij konden het terstond zoo best met hem vinden. En nu wordt Ambrosine nog eene domineesvrouw! Nu, het is wel mijne eigen dochter, maar ik durf gerust zeggen, dat er weinige zulke lieve en geschikte meisjes ook daarvoor gevonden worden."
Hij stapte zonder een woord te spreken van het vlot af op den kant, en keek zwijgend naar zijn natte broek. Karel kwam bij hem. "Wat zat je daar koddig met je hoofd boven dien paal uit!" zei hij lachend. "Ik wou, dat je het gezien hadt." "Ik vind het heelemaal niet koddig!" zei Jantje. "Ik kan me niet begrijpen, dat je dit nou zoo grappig vindt. Zeg Karel, ik durf zoo niet naar huis toe, hoor."
Als ik zonder je kom, is de prins natuurlijk boos en durf ik....." Op eens hield Hilda's vader op. Bleek van schrik riep hij: "O, o, daar komt het rijtuig al aan. Nu is het te laat!" Toen Hilda zag, hoe bedroefd en verlegen haar vader was, kreeg ze toch erg berouw over hare zorgeloosheid. Schreiende viel ze hare peettante om den hals en knikte: "Och, lieve peettante, help mij toch!
Hij vroeg Marcus Antonius, waarom hij toch al zijn hoop vestigde op het zwakke hout, en riep daarbij uit: »Laat Pheniciers en Aegyptenaars te water strijden, maar laat ons het land, waarop wij gewoon zijn te overwinnen of te sterven!" Dat alleen, durf ik zeggen, zou mij te rechter tijd van gevoelen hebben doen veranderen. Doch het werd mij verzwegen.
Weiger je nog dit voor mij te doen? Natuurlijk weiger ik. Ik wil er niets meê te doen hebben. Het gaat mij niet aan welke schande er over jou komt. Je hebt het dubbel en dwars verdiend, Het zoû me niets spijten, zoo ik je ontmaskerd, in het publiek onteerd zag. Hoe durf je mij, juist mij, te vragen je te helpen in dit gruwelijk werk.
Hij rammelt met een bos zware sleutels, waardoor hij terstond de aandacht van den overste trekt. Zoo, Gesius, kom binnen, zegt deze. Wat is er? Commandant, luidt het antwoord, ik durf u bijna niet zeggen wat ik gevonden heb. Alweder een vergissing, Gesius? Wist ik zeker dat het slechts een vergissing was, dan zou ik niet bang zijn. Een misdaad dus? Of nog erger ... een plichtverzuim.
Toen bedankte ik mijn bewaarder voor zooveel goeds en ik zei, dat ik nog eens in de gelegenheid hoopte te komen, die te kunnen vergelden. "En waarom zoudt ge die niet vinden?" vroeg hij. "Denkt ge dan, dat ge voor altijd de vrijheid hebt verloren? Indien ge u dat voorstelt, wil ik u wel verzekeren, dat ge u bedriegt. Ik durf u verzekeren, dat ge over eenige maanden weer in vrijheid zult zijn."
Ze kwamen aan een riviertje. "Daar durf ik niet over," zei de dikke Stokkum. "Ik wel," snoefde de lange Kortum. Hij nam den polsstok, en sprong naar den anderen oever. Om zijn meesterschap te bewijzen, zette hij weder, zoodra hij was aangekomen, den polsstok in den bodem, en sprong ten tweeden male, thans naar zijn vrienden terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek