United States or Tokelau ? Vote for the TOP Country of the Week !
De lamp was voor mogelijke ongelukken blijven staan in de hoogte op het buffet. Er waren nog niet veel menschen en er moesten er zooveel komen: el caballero de abajo nog en zijn vrouw, en de dokter, maar die zou wel laat komen, en dan Carmen nog die dansen zou, zeker, o, ademas muchos . Zoo snoefde de padrona. Ze was nu deftig in het zwart.
De tweede bezwoer bij het licht van zijn oogen, Al zingende vroolijk zijn lied; Hij toch was een heerschap in Welschland getogen, En zeg mij, welk weeuwtje verhoorde hem niet? Hij heette heer David van Hugo van Morgen, Van Griffith van Tudor, zoo snoefde zijn lied, "Dat gaat niet, één weeuw voor zoo velen te zorgen!" Zoo sprak ze en verhoorde onzen Welschman ook niet.
Remulus, een Rutuliër, zwager van Turnus, die tegen Aeneas en de Trojanen geweldig op zijne dapperheid snoefde, maar door Ascanius gedood werd. Remuria = Lemuria, z. Lemures. Remus, zie Romulus. Repetundae, scil. pecuniae, gelden, die wederrechtelijk, b. v. door afpersing, verkregen waren en waarvan dus de teruggaaf geëischt moest worden.
Nogmaals spande ik mij in, hem te doen inzien, dat ik dikwijls met het genoemde bedrag in mijn zak, en in gezelschap van eenige vrienden geweest was, zonder beschonken of in goten te zijn geraakt. Toen werd hij minachtend. »Nou«, snoefde hij, »dan bin jelie met je alle niet zóóveel!«
"Maar ik moet naar de kerk," zeide Frans. "Ik ook," voegde Pieter er bij. "Wat zou dat?" snoefde Jan. "Ik moet ook naar de kerk; doch daar zit ik me toch maar te vervelen. Weet je, wat we moesten doen? In plaats van naar de kerk te gaan, loopen we liever wat rond. Wij moesten nu maar afspreken, dat we hier bij elkaar zullen komen.
De twee kampioenen stonden op het punt elkander te lijf te gaan. Barbicane kwam tusschenbeiden. Hij zeide, hen scheidende: »Stil ongelukkigen, als er geen maanbewoners zijn, behoeft ook over hen niet getwist te worden." »De maan is ons!" riep Nicholl uit. »Wij met ons drieën stichten er de republiek." »Ik ben het Congres!" snoefde Michel Ardan. »En ik de Senaat!" schreeuwde Nicholl.
Hij liet haar los en aan den ingang van de oprijlaan voegden zij zich bij de anderen, die hun korte afzondering niet eens bemerkt hadden. Allen praatten in driftige verwarring over het geval, en op den drempel van het woonhuis stond de boerin, angstig roepend van verre wat er toch gebeurd was. "Niets,... niemendalle; de peirden die 'n beetsen hoastig woaren om noar huis te komen," snoefde Smul.
Ze kwamen aan een riviertje. "Daar durf ik niet over," zei de dikke Stokkum. "Ik wel," snoefde de lange Kortum. Hij nam den polsstok, en sprong naar den anderen oever. Om zijn meesterschap te bewijzen, zette hij weder, zoodra hij was aangekomen, den polsstok in den bodem, en sprong ten tweeden male, thans naar zijn vrienden terug.
Maar zelf snoefde hij, in vage termen, op galante avontuurtjes met aardige snoetjes, zoo je eenige amusement als jongmensch in den Haag, zie je, maar wat je een leelijken bom duiten kost, en als dan Sam daar leukweg verder naar vroeg, bleek 't altijd weer 't zelfde aardige snoetje te zijn, waar hij 't over had, en dat hij met kinderlijke trouw en goedkoope broches en armbandjes scheen na te loopen.
Woord Van De Dag