United States or Spain ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Maar ik moet naar de kerk," zeide Frans. "Ik ook," voegde Pieter er bij. "Wat zou dat?" snoefde Jan. "Ik moet ook naar de kerk; doch daar zit ik me toch maar te vervelen. Weet je, wat we moesten doen? In plaats van naar de kerk te gaan, loopen we liever wat rond. Wij moesten nu maar afspreken, dat we hier bij elkaar zullen komen.

De Galileërs staarden hem verbaasd aan, alsof zij van zoo iets nooit gehoord hadden. Laat ons ten minste afspreken bij elkander te blijven, zeide hij. Ik ben gereed. Gijlieden ook? Ja, laat ons gaan.

Zoo niet, dan zijn we verloren; maar dat zijn we toch ook als we niets doen." »Dat is een goed plan, Marti. Laat ons nu alles precies afspreken, zoodat we beiden nauwkeurig weten, hoe te handelen." Lang nog fluisterden de twee mannen, telkens angstig zwijgend, als ze eenig gerucht meenden te hooren.

De Kenjaoe's volgen u gaarne, omdat u hun altijd geluk brengt. Uw antoe's zijn zeker heel sterk." »Ja," lachte Kees, »mijn antoe's zijn sterker gebleken dan die van de Sibaoe's." »Wilt u vandaag nog vertrekken, heer?" »Ja, zoo spoedig mogelijk! Waarschuw de mannen maar, die met me meegaan. Nu moeten we nauwkeurig afspreken, waar we elkaar zullen ontmoeten. Het beste lijkt mij, bij de rotsgang."

Ik laat het gordijn zakken voor mijn zwager ... hoewel ik het liever zou ophalen. RUMMEL. Dat kan u ook doen, straks. Als de tuin vol menschen is gaan de gordijnen op, en dan zien zij binnen een verraste en blijde familie ... het huis van een stadsburger moet zijn als een glazen huis. RUMMEL. Laat ons nu nog even voor het laatst alles afspreken.

»Dat wij uitdrukkelijk bevel hebben, hen levend in handen te krijgen!" »Mooi!... Dat is afgesproken!" »Perfect!... maar laten wij ook afspreken, dat voor het geval zij op den oever aangehouden worden, wij ulieden slechts te praaien zullen hebben, om hen aan boord te nemen, en hen naar Jacksonville over te voeren!" »Afgesproken!

Van hare zijde zou nimmer eenig gevaar dreigen, redeneerde de zelfzucht, en daarom stelde zij zich zonder vrees onder den schepter der zinnenweelde. Doch Suze wikkelt zich zacht uit zijne armen los, en zegt: »Nu moeten we eens verstandig afspreken, wanneer je mij het best audiëntie zult kunnen geven, Arnold! Ik geloof haast, dat je het idee, om mij te komen zien in het Westeinde, weinig bekoort!"

"Ik ook niet, ik heb geld noodig," antwoordde de kleinste. "Maar laten we wat afspreken: laten we samen spelen, en die verliest moet heengaan." "Goed..." antwoordde de ander met eenigen tegenzin. "Laten we dan naar binnen gaan. Heeft u lucifers?" Ze traden binnen, en zochten in de halve duisternis een geschikt plekje. Weldra ontwaarden ze een nis, waarop ze gingen zitten.

Ook over deze vruchten werd gesproken, en Anukis ging naar Kanopus, en van daar, in den wagen van den huisbezorger, met een mand vol prachtige vijgen naar de vischmarkt. Dáár moest zij veel afspreken met Pyrrhus, en de vrijgelatene nam de vruchten mede in zijn boot. Spoedig na de thuiskomst der Nubische, keerde de Koningin uit het grafmonument terug.

»Neen, 't loopt ons allemaal tegen," riep kapitein Hod uit, »en zie je, geluk moet er bij zijn!" »Maar volharding ook," antwoordde ik. »Kom aan, kapitein, laten we afspreken, dat we niet met ledige handen zullen thuiskomen! Vindt u dat goed?" »Of ik dat goed vind!" riep Hod uit. »Een man een man, een woord een woord!" »Afgesproken."