Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Maar ik durf me vleien dat ik een goede opvoeding heb genoten en vroeger verkeerde ik in deftige kringen. Iedereen kan echter in het ongeluk geraken, en ik voel me diep gekrenkt door die schandelijke aantijgingen." Hierop haalde meneer Easthupp zijn zakdoek voor den dag en snoot met veel drukte zijn neus.
Dat wil nu juist niet zeggen, dat wij in kloosters behoeven te gaan.... neen, daarvoor zal het leven ons nog te zeer behoeven. Maar laten wij als goede menschen weer onder de burgerpet terugkeeren! Herinneringen aan een »rot-sersant«. Nu ik hem wel nooit meer terug zal zien, durf ik herinneringen opschrijven, die ik aan hem bewaar.
Maar hetzij ge Thuringen door eigen aanschouwing kent, hetzij ge uwe wetenschap van dat land tot dusver aan anderen ontleenen moest: toch durf ik u uitnoodigen, in gedachte op enkele uitverkoren plekjes van deze rijk gezegende streek te vertoeven.
Dat maakte hem zoo mismoedig, dat Cornelia het niet aan kon zien. Hoe komt ge er aan, Cesar, om dat te denken? vroeg zij. Ge zult wel iets weten te vinden; op het oogenblik dat ge er het minst op bedacht zijt, zal het u te binnen schieten. Gelooft ge dat werkelijk? Ik durf er op te zweren.
Ik weet niet of ik wel durf: Ik ben niet gewoon, iets bij de thee te gebruiken. Clara. Kom, doe het maar; Juffrouw Siloin ziet het niet. Caroline. Ik bemin dat gebak anders zeer. Louise. Ik bemin dat gebak: je l'aime beaucoup! Wel mijn lieve Caroline! Spreek liever Fransch. Ha! ha! die is goed! Caroline. Nu dan: ik hou er van.
VI. Durf den menschen, zoo zij u hinderen, te zeggen dat zij u hinderen; geef eerst een' wenk, en zoo zij het niet begrijpen, verontschuldig u dan, maar zeg het."
In de uitbeelding van haar smart was zij niet te evenaren en ik durf hier gerust neerschrijven, dat ik nimmer een actrice ontmoet heb, die met meer gevoel en natuurgetrouw het lijden van anderen wist uit te beelden.
»Ik heb hier de heele streek al afgereisd. Nu zou ik gaarne ergens anders heen gaan om mijn amuletten te verkoopen. Bij de Sibaoe's ben ik nog nooit geweest. Mag ik u nu op uw reis vergezellen? Alleen durf ik zoo'n grooten tocht niet aan. Ik zou geholpen zijn, als ik mij bij u aan mocht sluiten. Gaarne wil ik onderweg voor u dragen."
Dat is zeer jammer, hernam de prelaat: een bezoek aan het klooster van Etsjmiadzin loont de moeite en ik durf u dat nog ten zeerste aanbevelen." Nadat wij het portret van den aartsbisschop in verschillende standen en met zeer goeden uitslag gemaakt hadden, namen wij afscheid. Maar aan zijne aanbeveling om het klooster van Etsjmiadzin te gaan zien, hebben wij geen gevolg gegeven.
"Maar kindje," zei ze, hare hand op Elsje's schouder leggend, "zit je hier nog zóó? Wel foei, dat is nu net om kou te vatten en ziek te worden! Kom, laat ik je maar eens gauw weer netjes maken. Dit is je japonnetje, he?" "Ja," zei Elsje, "maar ik durf toch niet weer naar binnen." "Niet weer naar binnen! Dat meen je niet! Je zult eens zien hoeveel plezier je nog zult hebben. Sta maar eens gauw op."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek