Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
"Zeer zeker?" viel Flavie hem met een minachtende glimlach in de reden. "Op een voet van volkomen gelijkheid ... Gij hebt behoefte aan een naam, om een fout te verbergen, waarover ik geen oordeel durf uitspreken, en ik geef u den mijnen. Van mijn kant heb ik behoefte aan het noodige kapitaal en een positie in de maatschappij, om te komen waar ik zijn wil, en gij verschaft mij deze twee.
De laatste scheen volstrekt niet op zijn gemak: hij had gehoopt deze reis zijn fortuin te maken en dan de vermoeienissen en zorgen van het zeeleven vaarwel te zeggen en zich terug te trekken in een of anderen gezelligen hoek van de westelijke nederzettingen, waar hij eene kleine hoeve kon ontginnen, en verder een eerlijk leven leiden: »want dit leven", zoo sprak hij, »is, ik durf het gerust te zeggen, eigenlijk niet veel anders dan rooverij."
Ik durf dezen weg niet vervolgen, zeide de moeder. Het zal hier druk worden. Wij doen beter met de menschen te ontwijken en over den Berg der Ergernis te gaan. Toen Tirza dit hoorde ontzonk haar de moed. Daar hare voeten zeer gezwollen waren kostte het loopen haar groote moeite. Die berg is steil, moeder. Ik kan onmogelijk klimmen. 't Is om ons leven en onze gezondheid te doen mijn kind.
Maar dit daargelaten, UEd. kan uit dit alles besluiten, dat ik onder mijn eigen vlag niet durf varen en dus wel valsche kleuren dien te wijzen. Hoe wil ik nu mijn weg beteren, daar ik, 't ga, hoe 't ga, gedwongen ben de lieden of te bedriegen, of te bestelen?"
Voorloopig ga ik nu den kapitein rapport maken over uw gedrag, en laat u bij uw diner als ge nog eetlust overgehouden mocht hebben." "Ten zeerste verplicht, meneer, maar over mijn eetlust behoeft ge u volstrekt niet bezorgd te maken. Het eenige wat me spijt, is dat ik, met het oog op het nette gezelschap dat ik wacht, u niet durf uitnoodigen onzen dischgenoot te zijn.
Wat zijn wij dan? Als ik menschen niet durf aanzien, en beesten wel, en bloemen ook wel, en jou ook... dan geloof ik niet dat jij een mensch bent! Misschien niet! Waarom zeg je altijd misschien? Omdat ik zoo weinig weet. Het kind bleef nadenkend staan, en zag hem aan. Zacht schudde ze weer het blonde hoofdje. Dat geloof ik niet. Je zegt het uit goedheid!
Eindelijk, vertoonde hij zich bij den ingang der zaal; maar zijne houding was zoo vreemd, zijn gelaat zoo bleek, en zijne bewegingen zoo vol achterdocht, dat mevrouw Van Valburg, hem ziende, eenen schreeuw liet en riep: "Och, Pieter, wat is er? Waarom zijt gij zoo bleek?" "Mevrouw," antwoordde Pieter heel treurig, "ik durf u niet zeggen, wat ongeluk ons nadert."
Daar klonk de stem van den Dajak, maar nu van achter de vooruitstekende rotsen: »Het gat loopt verder door. Laat nog een paar mannen hier komen! Ik durf alleen niet verder gaan!" Kees besloot zichzelf op de hoogte te stellen. Hij klom naar boven, gevolgd door een der Dajaks, die inkepingen in het hout maakte om het klimmen voor de anderen gemakkelijker te maken.
Doch indien gij André's vader, en vooral indien gij mijne ouders kendet, zoudt gij begrijpen wat ik meen. Het is waar dat wij 's ochtends niet gezamenlijk in den Bijbel lezen en er 's middags aan tafel bij ons aan huis niet gebeden wordt. Wij gaan 's zondagsochtends naar de kerk, dat is al. En toch durf ik beweren dat mijn vader en mijne moeder, indien ik zoo spreken mag, engelen zijn.
Misschien zou ik daar nu een ander antwoord op hebben dan toen,... ik weet niet ... later dùrf je die vraag zoo niet meer stellen ... maar al komt er veel deceptie in je leven ... een kern moet er toch blijven waar je onder alle omstandigheden je geluk in zoekt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek