Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
"Zoe 't wel," sprak zij tegen; "moar d'r hé hier van den achternoene ne rondleurder mee nen hond in huis geweest, die doar wa gedoan hét, en die kleinen riekt datte!" Hoe dacht ze 't uit om zoo te jokken! vroeg ze zichzelve met verbazing af. Het Geluw Meuleken, die angstig op den drempel van het achterhuis verschenen was, keek Rozeke met groote oogen aan.
O, wacht!" riep Leontientje, toen ze haar valies zag. En haastig het openend haalde zij er een mooi-glanzenden kartonnen zak met gouden letters uit en bood dien Cordúla aan. As 't ou blieft, tante, 'k hê da uit Parijs veur ou mee gebrocht." Ha moar jongens toch, wat es datte?" riep Corduula, met een plotselinge kleur over haar grauwe wangen den schitterenden zak openend.
"Die man?" herhaalt Hemoni, "dat isse den Atlas, die de emelbolle traak; maar de emelbolle is er nok niet op: ij zal nok lank kenoek ebbe de plaisir van die te foel op sijne nekke; die emelbolle lekke in de werkplaasse: sij nok niet keëel klare. Soo aanstons wij sullen sien datte, comprenez-vous.
Ja, ja, het is groot volk, groot, rijk volk, bazin Van de Weghe." "O, en es da amoal datte wat doaronder gedrukt stoat?" vroeg Rozeke. "Ja 't, ziehier;" zei de meester. En wijzend met den vinger op de gedrukte regels onder 't prentje, las hij eerst voor in 't Fransch en vertaalde dan in deftig Vlaamsch voor haar de vreemde woorden van het kort artikeltje.
"Ja," zegt Hemoni, in antwoord op onzen vragenden blik, "dat zijne de beeld, die motte kom te staan op de nieuwe stattuis, boven de frontispice, foor en akketer, datte de werk van monsieur Artus Quellin." "Ja gewis," merken wij aan, "die beelden zijn voortreffelijk en gemakkelijk te erkennen voor wat zij moeten voorstellen; maar die man?.... wien moet hij verbeelden?"
Moar 't 'n es anders nie of om mee ou te keunen treiwen!" Rozeke bedwong met moeite een kreet van walg en opstand: "Mee mij! Wie zegt datte? Wie durft da zeggen?" "Iederien, bezinne, iederien." "Hij euk?" "'K 'n weet 't nie, bezinne, moar iederien in 't dorp zegt het; en Vaprijsken zegt het euk, iederen zondag, in d' hirbirgen, aan al die 't heuren wilt!"
Wat is 't, zei Albien, dat hier ommegaat, sinds dagen? Ge loopt rond lijk te lore in dees huis, en ge zwijgt ... en het wordt van alle kanten zoo bang. Ik heb nu geen lust meer in ditte ... noch datte.... Moeder is ziek en gij?... Wat deert er? Ik heb nu permintelijk geen lust meer.... Wáar, wáar, mijn kind. Stille kwamen zijne woorden te reke, en ze brachten eene treurige stemming alom.
Ze voelde dat ze voor 'r behoud èn voor 't behoud van 'r naaidoos met de amsterdamsche lootjes, tegenover den verdachten huisknecht koelbloedig moest zijn. Anders stróómde 'r bloed. "Ik zal niemand wat zegge," sprak ze, nog steeds in den muur, in de witkalk: "as jij maar zeker weet datte ze thuis binne." "Dat wéét 'k ...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek