Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
De Rio Johausen bleek steeds breeder te worden, de takken der boomen aan weerszijden raakten elkander reeds niet meer en mochten zich dus nu nog apen op de oevers vertoonen, dan zou dit lang zoo gevaarlijk niet zijn als den vorigen avond. Deze dieren vertoonden zich echter niet meer, wel honderden watervogels, eenden, ganzen, pelikanen, snippen en John Cort schoot er eenige voor het middagmaal.
Toen hij dicht langs onze vrienden kwam, kon John Cort zich niet weerhouden, uit te roepen: "Maar het is een mensch!" "En nog wel een blanke!" liet Max Huber er op volgen. En inderdaad, er viel niet aan te twijfelen, het personage dat zich daar zoo deftig liet ronddragen, was zeer zeker geen inboorling, geen neger, maar een echte, onvervalschte blanke! "En hij kijkt niet eens naar ons!
Llanga aarzelde een oogenblik, maar zei toen op beslisten toon, terwijl hij zijn hand op Max' arm legde: "Het is geen aap." "Geen aap?" "Neen, hij heeft gesproken, straks, en van nacht ook." "En wat heeft hij dan wel gezegd?" "Hij heeft Ngora gezegd." "Wat!" riep John Cort, "hetzelfde woord, dat ik op dien nacht ook gehoord heb?" "Ja, ngora", hernam Llanga.
Door een schot was zij inwendig in twee kamertjes verdeeld; het achterste, bestemd voor de twee jongelieden John Cort en Max Huber, zooals wij reeds gehoord hebben een Amerikaan en een Franschman, het voorgedeelte in gebruik bij een Portugeesch koopman, Urdax genaamd, en den "voorlooper" Khamis.
Wel was hij meer dan eens met de revolver in de hand, een vijftig schreden ver door het kreupelhout geslopen, als hij eenig geluid had gehoord, maar dat bleek dan het kraken te zijn van doode takken, of de vleugelslag van een of anderen grooten nachtvogel. Zoodra John Cort bij het krieken van den dag de oogen opende, had hij Khamis gevraagd: "En de inboorlingen?"
De behoefte aan voorziening in de mogelijkheid, dat ouders ook van hun gezag zouden kunnen worden ontzet, zonder dat dit juist behoefde verbonden te zijn aan eene strafrechtelijke veroordeeling heeft zich reeds lang doen gevoelen en een ontwerp van wet tot wijziging en aanvulling in het Burgerlijk Wetboek omtrent de vaderlijke macht en de voogdij, aangeboden door Minister Cort van der Linden bij de Tweede Kamer bij Koninklijke Boodschap van 13 Mei 1898 , heeft zich dan ook dit onderwerp aangetrokken.
Te Malinba, in Kameroen, woonde reeds eenigen tijd een zekere dokter Johausen, een geneesheer, maar die zich meer aangetrokken gevoelde tot plant- en dierkunde, en hoewel reeds boven de vijftig, besloot hij het door Garner opgegeven plan uit te voeren. Daar hij dikwijls in Libreville kwam, had John Cort hem meermalen ontmoet.
"En de fakkel?" vroeg John Cort. "Daar begint zij juist weer te schijnen!" Geen enkel avontuur deed zich op dezen dagtocht voor. De toorts bleef het drietal voorlichten, altijd in Oostelijke richting. Hoe moest dat afloopen? Als zij niet spoedig op de plaats hunner bestemming kwamen, zouden zij van honger moeten bezwijken!
"Als die regen niet ophoudt", zei John Cort, "zouden wij best hier kunnen blijven, wij hebben nu kruit en patronen genoeg, alleen zouden wij wel wat nieuwe onderkleeren mogen hebben." "En waarom zouden wij ons niet naar het gebruik van het land kleeden?" vroeg Max Huber lachende. "Als wij dan baden wasschen wij tegelijkertijd ons linnengoed!"
Erger was, dat de voorraad patronen niet zoo bizonder groot was. John Cort, Max Huber en Khamis waren wel gewapend met voortreffelijke karabijnen en revolvers, maar wat baatten hun die wapens, als kruit en kogels ontbraken!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek