Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Dit was het onderwerp, dat Max Huber en John Cort den volgenden morgen direct bespraken. Heel den nacht had de brave voorlooper de wacht gehouden, maar niets had de rust der slapenden verstoord.
Max Huber en John Cort begonnen echter genoeg te krijgen van het schouwspel en juist wilden zij heengaan om naar hunne hut terug te keeren, toen Lo-Mai zeide: "Mselo-Tala-Tala". Zou het waar zijn? Zou Zijne Majesteit zich thans verwaardigen de hulde van zijn volk in ontvangst te nemen?
De vlakte was voor drie vierde deel in volkomen duister, maar in het Zuiden stegen allerlei grillige vlammen op, thans soms wel vijftig tegelijk. "Een kamp van inboorlingen", zei Urdax. "Waarschijnlijk Boudjos, die veel aan de oevers van de Congo en de Oubanghi komen." "Het zijn lichten, die door menschen verplaatst worden", merkte John Cort op.
In alle couranten der wereld is daarover geschreven en ook Max Huber en John Cort hadden alles daarvan gelezen. "Hij!" riep Max Huber, "van wien men nooit meer iets gehoord heeft!" "En van wien men ook wel nooit meer iets hooren zal!" voegde John Cort er bij.
En het duurde dan ook niet lang of men zag een kudde buffels en kort daarop in de verte zelfs een paar neushoorns, die men wijselijk besloot maar ongemoeid te laten. Eerst tegen den middag, na ongeveer twaalf kilometer te hebben aangelegd, nam ons troepje rust. John Cort was zoo gelukkig een paar trapganzen te schieten, groote, zwarte vogels, wier vleesch overheerlijk smaakte.
"Geduld maar, beste Max", hernam John Cort, "het is best mogelijk, dat zij hier in de buurt ronddwalen. Waarom zouden zij ons anders hierheen hebben gebracht?" "Een mooie plek!" bromde Max Huber, "het blijft stikdonker!"
"Toch kunnen wij hier niet blijven", zei John Cort, nadat zij lang en breed beraadslaagd hadden, "en ik zou voorstellen om maar dadelijk op weg te gaan." "Maar welken kant uit?" vroeg Max Huber. "Komaan!" hernam John Cort ongeduldig, "wij zijn hier toch niet met onze voeten aan den grond vastgeworteld, zou ik denken!... Wij kunnen tusschen de boomen doorloopen en zien waar wij uitkomen."
"Dat onweer is maar juist bijtijds gekomen", zei John Cort, terwijl hij en zijn vriend hunne karabijnen zaten schoon te maken en Llanga het kreupelhout was ingeloopen om eieren te zoeken. "Dat geloof ik!" antwoordde Max Huber, "als die afschuwelijke dieren nu maar niet terugkomen, nu het weer opgeklaard is. Wij mogen wel goed oppassen."
Waren zij te zwaar voor twee personen, dan zou gewacht moeten worden tot Max en Llanga terug waren. Eensklaps hoorde het tweetal luide uitroepen, in de richting van het Zuidoosten, juist waarheen Max Huber gegaan was. "Zouden zij in gevaar verkeeren?" vroeg John Cort. "Vlug! Laten wij gaan zien!" antwoordde de voorlooper.
"Mooi!" riep Max Huber, "daar zitten wij, als die luidjes nu ook maar de gewoonte hebben hunnen gevangenen eten te geven." "Misschien eten zij liever hunne gevangenen op", antwoordde John Cort droogjes. En onmogelijk was dat niet, want er zijn in Centraal Afrika nog stammen, als bijv. de Mounbouttou's, die zich aan kannibalisme schuldig maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek