Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
»Brittles heeft gelijk,« zei Mr. Giles met een goedkeurend knikje, »van een vrouw kan men niet anders verwachten. Wij mannen, namen een dievenlantaarn, die bij Brittles op den schoorsteen stond en zochten in 't stikdonker onzen weg naar beneden zóó....« Mr.
De nacht werd stikdonker; geen enkel glimwormpje gaf meer licht in het mos. Bedroefd legde zij zich ter neer om te slapen. Nu scheen het haar, alsof de takken der boomen boven haar ter zijde weken en de goede God met milde blikken op haar neerzag; en de kleine engelen keken boven Zijn hoofd en onder Zijn armen uit.
"Brengt gij het licht met u?" vroeg haar vader. Wij hadden het wel noodig, want het was gedurende ons gesprek stikdonker geworden. "Het licht en het avondeten," antwoordde zij. "Wacht dan een oogenblik," hernam de Heer Bos: "dan zal ik eerst de blinden sluiten. Men mocht ons van buiten bespeuren: en men kan geen genoegzame voorzorgen nemen."
Als het donker is, en de maan den weg niet verlicht, is de stad Mahé stikdonker als een graf en even stil. Men ziet wel hier en daar lantaarns met petroleum, maar die schijnen wel aangebracht, om enkel den glimwormen concurrentie aan te doen; ze verlichten niets anders dan den top van hun paal.
Het was stikdonker, behalve wanneer de gure Noordenwind de wolken in den hemel als herten voortjoeg en de bleeke maan heur zilveren licht ter aarde zond. Een stadsserjant stond op wacht bij den brandstapel. Soetkin en Uilenspiegel hoorden den klank zijner stappen op den harden grond en het gekras eener raaf, die zekere raven bijriep, want het werd in de verte beantwoord door andere raven.
Hij is er zelfs niet bij geweest, toen de schansen bestormd werden. En hij begon zoo hartelijk te lachen, dat ik zijn voorbeeld volgde. Het was reeds stikdonker, en alleen de wachtvuren wierpen een mat schijnsel op het kamp, toen ik, nadat mijn dienst afgeloopen was, bij mijn manschappen terugkwam. Een groote boomstam gloeide onder de asch.
Met wat een ratelend geluid viel het luik onder hen neer en hoe plotseling veranderden zij van sterke kloeke mannen in een schommelenden hoop kleeren. Sommigen van hen hadden misschien dezelfde cel bewoond hadden op dezelfde plek gezeten. Het was stikdonker; waarom werd er geen licht gebracht? De cel was vele jaren tevoren gebouwd.
Gij kunt hier onmogelijk dwalen." "Intusschen zie ik geen hand voor oogen. Het is stikdonker in dit laantje." "Dat komt, vader, omdat het zomer is. 's Winters, wanneer de boomen zonder bladen zijn, herkent men de voetpaden buiten veel gemakkelijker. Over een dag of wat hebben wij eerste kwartier: dan wandel ik naar het dorp in den maneschijn."
»Neem zijn andere hand, Toby,« zei Sikes. »Ga uitkijken Barney.« De man ging naar de deur en kwam terug met de boodschap, dat alles stil was. De beide boeven gingen naar buiten, met Oliver tusschen hen in. Barney sloot alles stevig, rolde zich weer in zijn deken en viel spoedig in slaap. Het was stikdonker.
Weldra stond hij in het stikdonker aan de groote poort van het paleis tegenover den vreemdeling. »Aoeramazda zij geloofd, dat gij daar zijt!" fluisterde hij den jongen Lydiër in het Perzisch toe. »Maar wie hebt gij bij u?" »Mijn vriend, een Achaemenide , Darius, de zoon van Hystaspes!" De vreemdeling boog zich diep, en zeide: »Goed, ik vreesde reeds dat gij een Egyptenaar hadt medegebracht."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek