Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
En zoo noemen de Congoleezen inderdaad iemand, die een bril draagt. "Wat verlangt gij nu nog meer, beste Max?" zei John Cort spottend, "mij dunkt dat dit nu iets buitengewoons en onverwachts is! Niet alleen een dorp in de lucht, maar zelfs een koning daarin!"
De dokter gaf geen antwoord... Zou hij het niet begrepen hebben? Zou hij zijn eigen taal vergeten zijn, nu hij drie jaren te midden der Wagdies gewoond had? "Verstaat u mij?" hernam John Cort. "Wij zijn vreemden, die hier naar Ngala gevoerd zijn." Nog geen antwoord. Thans kwam Max Huber nader en schudde den Koning tamelijk oneerbiedig heen en weer.
John Cort was minder ongeduldig. Hij vond het belangwekkend om die nieuwontdekte schepselen waar te nemen en te bestudeeren. Eenige weken had hij daar wel voor over, maar zou hun verblijf bij de Wagdies misschien niet veel langer duren? Jaren wellicht? En wat zou het eind van het avontuur zijn? Maar tot dusver had men gelukkig nog niets vijandigs kunnen bespeuren.
Max Huber en John Cort, die reeds goed aan het klimaat waren gewend, verdroegen alle vermoeienissen van zulk een tocht, zij werden wel wat magerder, maar bleven goed gezond en zoo zouden zij behouden zijn teruggekeerd, als thans die schrikkelijke ramp niet over hen gekomen was!
Intusschen hadden zij bij het betreden van hunne hut eenige veranderingen gezien, die hun wel bevielen. Allereerst was een Wagdie bezig "de kamer te doen", als wij deze Europeesche uitdrukking mogen gebruiken. Het was een bewijs, dat deze stam grooten zin voor netheid en orde had; trouwens John Cort had reeds opgemerkt, dat zij op hun lichaam en kleeding ook zeer zindelijk waren.
"Het gaat vrij wel", antwoordde de luchthartige Franschman. Het licht volgende legden zij naar schatting vier of vijf mijlen af en toen bluschte het eensklaps uit. "Laten wij halt houden", zei de Amerikaan, "het is blijkbaar een sein voor ons..." "Of een bevel", meende Max Huber. "Wij moeten gehoorzamen en hier overnachten", zei Khamis. "Maar zal het licht morgen weer schijnen?" vroeg John Cort.
Maar hoe gevaarlijk deze laatste ook moge zijn voor paarden en kameelen, voor den mensch is hij onschadelijk, evenals voor roofdieren. Het kleine troepje bleef tot ongeveer half zeven in Zuidwestelijke richting voorttrekken en Khamis zag reeds uit naar een geschikte rustplaats voor den nacht, toen de aandacht van Max Huber en John Cort getrokken werd door roepen van Llanga.
Besluiteloos bleven onze reizigers staan, maar hoe zij ook tuurden, het licht veranderde niet van plaats. "Wat moeten wij doen?" vroeg John Cort. "Naar dat licht toe gaan, omdat het niet naar ons komt", hernam Max Huber. "Vooruit dan!" zei Khamis. Maar wederom had hij te nauwernood eenige schreden afgelegd, of de toorts verwijderde zich.
Linden is de eerste Minister, en schrijft algemeen kiesrecht als punt één op zijn program. Verbeeld u, Cort van der Linden! In zijn staatkundigen brief van December herinnert Van Houten nog aan 't volgende feit: »Tegenover Cort van der Linden stond ik een dertigtal jaren geleden in het politiek strijdperk te Groningen, waar hij toen hoogleeraar was.
"Pas maar op de krokodillen, en zelfs op de nijlpaarden," waarschuwde de voorlooper. "Nu een nijlpaardenboutje kan heel lekker zijn," schertste Max Huber. "Maar voor gij het hebt, zal het nijlpaard aardig boos op u zijn," zei John Cort, "wees dus verstandig en kom onmiddellijk terug, als gij eenig gevaar vreest en wees vooral hoogst voorzichtig!" "Natuurlijk John! Kom Llanga, ga mee!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek