United States or Vanuatu ? Vote for the TOP Country of the Week !


Buiten dit dorp Goerselik ontmoet men over een afstand van 140 kilometer, van Kargoeï tot Sjeri slechts twee gehuchten, die elk bestaan uit eenige hutten, verloren in het zand aan den rand van hun zoutplas. Dagen lang volgt men den eentonigen weg, zonder dat er eenig ander leven is te bespeuren dan dat van de krokodillen en nijlpaarden in een paar meren.

Het naar zee terugkeerende water. De drijvende lijken. Feestmaal der krokodillen, haaien en andere zeevisschen. Vondst in de maag van een kakap. Kluwens van boomstammen, lijken en huizen liggen in modderpoelen. De plantengroei tegenover den modderregen. Het begraven der lijken en het desinfecteeren. Aantal verwoeste dorpen en slachtoffers der zeebeving.

Hoevelen waren er onder hen, die verdiend hadden kaal uit de wateren van den Phalgou te treden! En zulk een beweging maakten die geloovigen, nu eens plotseling onderduikende, dan het water pijlsnel doorklievende, dat de verschrikte krokodillen naar den tegenovergestelden oever vluchtten.

In de Gangesdelta en die van de Brahmapoutra, eene uitgestrektheid van 166400 vierkante kilometers, waarover de twee stroomen hun slib afzetten ter dikte van 60 tot 70 centimeters in de eeuw, vindt men verschillende soorten van krokodillen. Die dieren komen in grooten getale in het brakke water voor over de geheele lijn der zandbanken, waar de delta het snelst aangroeit.

Ik wilde van het eiland Oki naar Kaap Keta oversteken, daarom zeide ik aan de krokodillen: 'Ik zou zoo gaarne willen weten, hoeveel krokodillen er in zee, en hoeveel hazen er op het land zijn. Staat mij toe, dat ik begin met u te tellen. Na deze woorden te hebben gesproken, plaatsten de krokodillen zich op een lange rij, die zich uitstrekte van het eiland Oki tot Kaap Keta.

Zijn broer haalde hem in, doch de god Phra-Harmakhis deed een breede stroom, vol krokodillen tusschen hen oprijzen en Bitou vroeg zijn broer tot het aanbreken van den dag te wachten; dan zou hij alles, wat geschied was, uitleggen. Toen nu de dag aangebroken was, vertelde Bitou aan Anapou de waarheid en weigerde tevens, ooit naar het huis, waar zich Anapou's vrouw bevond, terug te keeren.

Wij bevinden ons in landstreken, waar krokodillen in menigte huizen: oppervlakkig zou men zeggen dat wij reeds herhaaldelijk met die dieren in aanraking moesten zijn gekomen, maar toch hebben wij er nog geen enkel gezien. Alle Europeanen, met wie ik daarover spreek en aan wie ik mijne verwondering te kennen geef, verklaren dat zij niet gelukkiger zijn geweest dan wij.

Zijne bedoeling is, den kaiman zoo dicht mogelijk in de nabijheid te lokken, en hem dan met een ijzeren staaf de hersenen in te slaan: te dien einde laat hij zeker eigenaardig geluid hooren, waarmede de Roecoeyenne-Indianen gewoon zijn, de krokodillen te lokken. De kaiman zwemt uitmuntend; zijn kop alleen, met wezenloos starende oogen, steekt half boven het water uit.

»Zelfs de koortsen, de cholera, de pest niet, die hij in endemischen toestand onderhoudt!" riep kapitein Hod uit. »Het is waar, dat de tijgers en de krokodillen, waarvan het in de Sunderbunds krioelt, er niet te slechter om varen. Integendeel?

Maar weldra blijken het krokodillen te wezen, en ik verlies verscheiden kogels aan hun ondoordringbare huid. Bij een hut, bekend aan mijn mannen, hielden we stil, en het deed mij genoegen, eens aan den wal te gaan, om mijn stijf geworden beenen wat te vertreden. Er was daar een winkeltje, waar ik alleen versche kokosnoten kon krijgen, om het nat te drinken.