United States or Côte d'Ivoire ? Vote for the TOP Country of the Week !


Toen het een oogenblik stil was geworden, maakten wij daarvan gebruik om afscheid te nemen van onze nieuwe kennissen. Juist toen wij op het punt stonden heen te gaan, werden wij plotseling omsingeld door de gansche bende, die, met groot geschreeuw en heftige gebaren, zich tegen ons vertrek scheen te willen verzetten. Blijkbaar hadden zij evenwel niets vijandigs in den zin.

Toen Paul, den avond door, al maar niet kwam, werd zij erg onrustig; de angst werd beklemmender en week niet meer.... Ze hoopte 't nu ook volstrekt niet langer, dat hij zou komen, integendeel, soms was ze bepaald bang, dat hij plotseling voor haar zou staan.... Er was nu weer iets tusschen hen gekomen..., iets vijandigs, iets ... dat hen meer en meer van elkander verwijderde.... Wat was het toch?...

Weldra kwamen de mannen terug van de schaapskooien, afgesloten ruimten binnen lage muurtjes van opgestapelde steenen, waar de kudden overnachten, door herders en groote, woeste honden bewaakt. Natuurlijk namen zij mij nieuwsgierig op; maar er was niets vijandigs in hun houding.

Deze verbazing had niets vijandigs; 't was in 't minst niet die afgunstige blik van een uil met twee hoornen: 't was het domme oog eener arme onnoozele van zeven en vijftig jaar; 't was het mislukte leven, dat deze overwinning, de liefde, aanschouwde. "Mejuffrouw Gillenormand, mijn dochter," zij haar vader; "ik heb u immers wel gezegd, dat ge dit zoudt beleven."

Er lag iets vijandigs en sluws in dien snellen blik, dat haar een oogenblik angstig maakte, haar haar zelfbeheersching benam en de oogen deed neerslaan, maar even later glimlachte zij om haar vreemde zenuwachtigheid.

Ze had een beetje begrip van politieagenten, verkooping en zulke dingen; maar heel helder was dat begrip niet; ze wist alleen, dat het iets vijandigs was en dat men de mannen van de wet kon en moest beetnemen. Haastig ging haar oog de kamer rond; daar stonden twee massieve zilveren kandelaars op den schoorsteenmantel.

Daarom zonden de Utahs, aanvankelijk eerst als proefneming, twee der hunnen, die langzaam naderbij kwamen, een gekwetste optilden en hem wegdroegen. Zij keerden terug en brachten een tweede weg. Toen ook nu nog niets vijandigs had plaats gehad, werden zij geruster, en kwamen er verscheiden tegelijk. Old Shatterhand trad weer naar buiten; zij schrikten, en wilden wegloopen.

»Maar sprak het daardoor niet vanzelf," vroeg Barine, »dat ik vreesde dat men mij bij de Koningin had zwart gemaakt? In ieder geval meende ik iets vijandigs in haar blik te lezen, en daarom voelde ik mij evenzeer door haar afgestooten, als zij mij eerst aantrok." »En als er niet zoo iets tusschen beide gekomen was," verzekerde haar vriend, »dan zoudt gij haar nooit hebben kunnen loslaten.

John Cort was minder ongeduldig. Hij vond het belangwekkend om die nieuwontdekte schepselen waar te nemen en te bestudeeren. Eenige weken had hij daar wel voor over, maar zou hun verblijf bij de Wagdies misschien niet veel langer duren? Jaren wellicht? En wat zou het eind van het avontuur zijn? Maar tot dusver had men gelukkig nog niets vijandigs kunnen bespeuren.