Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Ik sprong aan boord van het vijandelijk vaartuig, dat er echter in slaagde, zich los te maken van de enterhaken, die men uitgeworpen had en ik was in een oogenblik omringd door vijanden, die mij overmeesterden. Ik werd naar Constantinopel gevoerd, en kwam als slaaf op de veroverde Capitana te Navarino.
De alférez vond het noodig de menigte te doen verwijderen, maar de steenworpen en scheldwoorden hielden aan. Een moeder alleen wreekte haar smart niet aan hem: 't was Capitana Maria. Roerloos, met op elkaar geklemde lippen, de oogen vol stille tranen zag ze haar twee zoons weggaan. Ze stond daar onbewegelijker, en haar smart was grooter dan die der Niobe uit de fabel. De stoet verwijderde zich.
In tegenspraak met deze aardsche toebereidselen zijn de bonte schilderijen aan de wanden, voorstellende godsdienstige onderwerpen als "het Vagevuur" of "de Hel", "het Laatste Oordeel," "de Dood der Rechtvaardigen", die "des Zondaars", en op den achtergrond, gevangen in een prachtige en smaakvolle renaissance-lijst, die wel door een Arévolo kon gesneden zijn, een merkwaardig doek van groote afmetingen waarop men twee oude vrouwen ziet... Het onderschrift luidt: "Onze Lieve vrouw van Vrede en goede reis, die men in Antipolo vereert, in de gedaante van een bedelares, bezocht de vrome en beroemde Capitana Inés gedurende haar ziekte" . De voorstelling, zoo ze al niet veel smaak en kunst verraadt, bezit daarentegen een overmaat van natuurlijkheid: de zieke lijkt wel een lijk in ontbinding door de gele en blauwe tinten van haar gelaat; de glazen en overige voorwerpen ter geleide der langdurige ziekten, zijn zoo nauwkeurig weergegeven, dat men zelfs zien kan wat erin zit.
"Ik geloof niet dat u van kinderen houdt, zooals God het voorschrijft!" zeide zuster Roefa op eenigszins strengen toon. "Och, neem me niet kwalijk: iedere moeder houdt van haar kinderen op haar eigen manier. Ik heb ze lief om hun zelf. Zoo heeft mijn man 't me geleerd." "Al uw ideën, Capitana Maria," zeide la Roefa op een preektoon, "zijn al heel weinig godsdienstig.
Hij streek mismoedig de handen over het voorhoofd en den nek, terwijl zijn eega, Capitana Tintjang, zat te schreien en een boetpredicatie tegen hem hield in 't bijzijn van zijn twee dochters, die in een hoek stom, verbijsterd en ontroerd toeluisterden. "Ach, Heilige Maagd van Antipolo!" riep de vrouw. "Ach, Heilige Maagd van den Rozenkrans en van de Riem! "Och och!
Zoo heeft Don Crisóstomo ook gedaan. Script testes sunt! Quod medicamenta non sanat, ignis sanat. "Ja, heel goed neef. Verbrand alles maar!" zeide Capitana Tintjang. "Hier heb je de sleutels, hier de brieven van Capitán Tiago: verbrand ze! Laat er geen enkele Europeesche krant overblijven: die zijn erg gevaarlijk. Hier heb je de Times, die ik bewaard had om zeep en kleeren in te pakken.
"Wat zegt u, Capitana Maria?" riep de eerste uit, en sloeg de handen in elkaar. "Ik mag 't zien, dat een zoon opkomt voor de nagedachtenis van zijn ouders. Capitana Finay, wat zou u wel zeggen als u eens, als weduwe, kwaad hoorde spreken van uw man en uw zoon Antonio zijn hoofd boog en geen woord er tegenin zei?" "Ik zou hem mijn zegen niet meer willen geven!" riep een derde uit.
"Dat is waar!" mompelde Capitana Finay vol bewondering voor de wijsheid der beide anderen, "waar haalt u toch zulke mooie redeneringen vandaan?" "Ja, maar hoe is 't dan met de kerkelijke ban en de verdoemenis?" vond la Roefa nog in te brengen. "Wat beteekenen eer en goede naam in dit leven, als we onze verdoemenis in 't leven hiernamaals bewerken?
De onnoozele Andong barstte in schreien uit, toen hij zijn schoonmoeder, de oorzaak van zijn ongeluk, gewaar werd. Albino, de oud-seminarist, was ook aan de handen gebonden, evenals de beide tweelingen van Capitana Maria. Deze drie jongelieden waren ernstig en somber. De laatste die naar buiten kwam was Ibarra, los, maar tusschen twee guardias civiles in. De jongeman was bleek.
Hij komt misschien terug!" "Jawel, wanneer wij al dood zijn!" Capitana Finay schreide en riep haar zoon Antonio. De dappere Capitana Maria keek naar 't kleine traliewerk, waar achter haar beide tweelingen, haar eenige kinderen waren. Daar was ook de schoonmoeder van de klapperpooter.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek