United States or Pitcairn Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


De andere gevangene sloeg bevend en zwetend het tooneel gade: hij keek als een gek naar alle kanten. De alférez zeide aan den commissaris dat hij hem ondervragen moest. "Meneer, meneer!" kermde hij, "ik zal alles zeggen wat u maar wilt!" "Goed! Laten we 's hooren: hoe heet je?" "Andong, meneer!" "Hoe dan: Bernardo, Leonardo, Ricardo, Eduardo, Gerardo?"

De onnoozele Andong barstte in schreien uit, toen hij zijn schoonmoeder, de oorzaak van zijn ongeluk, gewaar werd. Albino, de oud-seminarist, was ook aan de handen gebonden, evenals de beide tweelingen van Capitana Maria. Deze drie jongelieden waren ernstig en somber. De laatste die naar buiten kwam was Ibarra, los, maar tusschen twee guardias civiles in. De jongeman was bleek.

"Andong, meneer!" herhaalde de onnoozele hals. "Zet u maar Bernardo of wat dan ook," besliste de alférez. "Familie-naam?" De man keek hem ontzet aan. "Wat voor 'van' heb je, wat zeggen ze achter je naam Andong?" "O, meneer! Andong Halve Gare, meneer!" De omstanders konden hun lachen niet honden. Zelfs de alférez stond stil op zijn wandeling. "Beroep?"

Zij schreide niet: ze wandelde heen-en-weer, gestikuleerde met opgestroopte mouwen, en sprak het publiek toe: "Heb je ooit zoo iets gezien? Mijn Andong gevangen nemen, op hem schieten, hem in 't blok doen en hem naar den hoofdplaats brengen, alleen omdat... omdat hij een nieuwe broek aanhad? Dat roept om wraak! De guardias civiles maken misbruik van hun gezag!

"Ik bedoel omdat je gisterenavond op de binnenplaats van de kazerne was." "O meneer!" riep Andong blozend. "Nu, wie heeft daar de schuld van?" "Mijn schoonmoeder, meneer!" Een luid gelach begroette deze woorden. De alférez stond weer stil, en keek met niet strenge oogen naar den stakker.