Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
"Meneer de pastoor! Meneer de pastoor!" riepen hem de Spanjaarden toe, maar hij lette niet op hen, en liep voort in de richting van Capitán Tiago's huis. Daar herademde hij; hij zag in 't openstaande transparant van 't venster een silhouet, het aanbiddelijke silhouet vol bevalligheid en zacht van omtrekken van Maria Clara, en dat van haar tante, die kopjes en glazen droeg.
Don Rafael was het niet, toen die nog leefde, al was hij er ook de rijkste, eigenaar van de meeste gronden, en al had ook bijna iedereen verplichting aan hem. Daar hij bescheiden was en de waarde van al wat hij deed trachtte te verbloemen, kreeg hij in 't dorp nooit zijn partij, en we hebben reeds gezien, hoe men tegen hem optrad toen men hem zag wankelen. Zou 't dan Capitán Tiago wezen?
"Juist om...om...omgekeerd!" zei haar echtvriend. Capitán Tiago, die tot-nog-toe geen tijd had gevonden om een woord te zeggen, waagde het te vragen, met veel aandacht lettend op 't antwoord: "Dus u, Doña Victorina, u gelooft dat de Maagd?..." "Wij komen juist met u over de 'maagd' spreken," antwoordde ze geheimzinnig, en wees daarbij naar Maria Clara. "We moeten over zaken spreken."
"Ik heb de eer u Don Crisóstomo Ibarra voor te stellen, de zoon van mijn overleden vriend!" ging Capitán Tiago voort. "Deze heer is pas uit Europa aangekomen en ik ben hem gaan afhalen." Bij 't klinken van dezen naam hoorde men eenige uitroepen; de luitenant vergat den heer des huizes te begroeten. Hij trad op den jongeman toe en nam hem van 't hoofd tot de voeten op.
De eerste was Don Filipo, die gebonden was. Hij groette glimlachend zijn vrouw. Doray barstte in bitter schreien uit, en het kostte twee guardias moeite, om te beletten dat ze haar man omhelsde. Antonio, de zoon van Capitán Finay, kwam schreiend als een kind voor den dag, hetwelk slechts de kreten van zijn familie deed toenemen.
Bij dezen laatsten naam werd Maria Clara zoo rood als een klaproosje en kon ze niet antwoorden. "Je moet nu maar met tante Isabel naar de kloosterschool gaan om je kleeren te halen en afscheid te nemen van je vriendinnen," ging Capitán Tiago voort, zonder 't hoofd op te heffen, "je gaat er daarna niet meer heen."
Uw zwierige kleedij werd vermoedelijk gekozen ter wille van de een of andere schoone dame in Antwerpen, capitan mio."
De kapitein der "cuadrillero's" vroeg het woord. Hij kreeg 't, maar deed geen mond open en ging beteuterd en verlegen weer zitten. Gelukkig verrees Capitán Valentin, de gematigdste der behoudsmannen, en sprak: "We kunnen wat de 'teniënte mayor' heeft voorgesteld niet aannemen, want 't komt ons overdreven voor.
Capitán Basilio gaf wenken aan den jongen man om hem te kennen te geven, hoe hij zijn arm moest bewegen en zijn voet neerzetten. De eenige die onverstoorbaar bleef, was de "gobernadorcillo" deze burgervader scheen afgetrokken en bezorgd tegelijk.
San Diego was zijn lieveling-plaats om zijn aangename baden, zijn beroemde "Gallera" strijdperk voor hanen en de herinneringen die hij ervan bewaarde; daar bracht hij op zijn minst twee maanden door. Capitán Tiago had veel eigen huizen in Santo Cristo, in de Anloague- en in de Rosario-straat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek