Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Richtte Capitán Tiago voor de processie van kerstmis een eereboog op met twee vlakken, van opgebold doek met spiegels, glazen ballons, lampen en kronen, dan wist Doña Patronicio er voor een te zorgen met vier vlakken, twee el hooger, met meer behangsels en sieraden.
De afnemende maan begon aan de kim te blinken, en verzilverde wolken, boomen en huizen, overal lange en fantastische schaduwen werpend. "Je bent er genadig afgekomen, hoor, zoo vrijgesproken te worden, in deze tijden!" zeide Capitán Basilio tot Don Filipo. "Je boeken hebben ze wel verbrand, maar anderen hebben meer verloren." Een vrouw naderde het tralievenster, en keek naar binnen.
"Bovendien", voegde hij er ten slotte aan toe "'t jonge mensch gaat trouwen met de dochter van Capitán Tiago, die opgevoed is in de kloosterschool van onze zusters. Hij is rijk en zal zich wel geen vijandschap op den hals willen halen om zijn geluk en zijn fortuin misschien te verspelen." De zieke bewoog ten teeken van instemming het hoofd.
En honderd millioen voor het geduld, waarmede ik den koning heb aangehoord, toen hij rekenschap eischte van den man, die hem een koninkrijk had geschonken." Ferdinand las zonder groote ontroering "Las cuentas del Gran Capitan", maar jaloersch van ieder die in de gunst had gestaan der Koningin, liet hij den held sterven in ongenade en der wanhoop ten prooi.
Den volgenden dag kwamen wij vrij vroegtijdig te San-Juan, wederom een dorp van onlangs onderworpen Mandayas; de capitan verhuurt mij een paard, een armzalig dier, dat mij, hoe vermagerd ik ook ben, niet dragen kan; bij den eersten kuil, dien wij ontmoeten, struikelt hij en valt op mij. Ik laat dien rosinant vastbinden aan den staart van een buffel, die hem met moeite voorttrekt.
De Capitán had, al had hij haar nog zoo gaarne willen gehoorzamen, 't niet gekund: met beide handen hield zijn vrouw zijn mond dicht, terwijl ze zijn klein hoofd tegen de leuning van den stoel drukte. En wellicht zou de arme man gestikt zijn, als niet een nieuw personage tusschenbeide gekomen was.
Zoodat in het tijdperk dezer gebeurtenissen Capitán Tiago een gelukkig man was, voorzoover in die landen een man met een kleine schedel gelukkig kan wezen: hij was rijk, was op voet van vrede met Onzen Lieven Heer, met het gouvernement en met zijn medemenschen.
Met beleediging en hoon en spot: ze ontzeggen ons zelfs het recht ons menschelijke wezens te noemen. Er is geen God, geen hoop, geen menschlievendheid: er is alleen maar 't recht van den sterkste!" Ibarra was zenuwachtig, zijn heele lichaam beefde. Ze gingen 't paleis van den capitan general voorbij, en meenden bij de wacht beroering en onrust te ontwaren.
"En van Uwe Excellentie!" antwoordde Capitán Tiago hoog-plechtig. De alcalde en de adjudanten zetten de oogen wijd open. Doch Zijne Excellentie vertrok geen spier van zijn gelaat op deze wat vergedreven Spaansche hoffelijkheid en stak het jonge meisje de hand toe. Op vriendelijken toon zeide hij: "Gelukkig de vaders die dochters hebben zooals u, mejuffrouw!
"Meneer is petekind van een familielid van Padre Dámaso, partikulier sekretaris van alle ministers..." De jongeman groette hoffelijk; Capitán Tiago kuste hem bijna de hand. De talrijke koffertjes en valiezen werden naar boven gebracht en Capitán Tiago geleidde zijn gasten naar hun logeerkamers.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek