Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Capitán Tinong kwam ziek, bleek, gezwollen in zijn huis terug het uitstapje was hem niet best bekomen , en zoo veranderd dat hij geen woord zeide, zelfs geen groet overhad voor zijn gezin, dat schreide, lachte en gek werd van plezier. De arme man kwam zijn huis niet uit, om geen gevaar te loopen dat hij een opstandeling, een filibustero, zou moeten groeten.
Sommigen zeiden dat hij aan een beroerte gestorven was, anderen aan een nachtmerrie; doch de geneesheer hief allen twijfel op door de verklaring dat hij plotseling gestorven was. Niemand onzer lezers zou thans Capitán Tiago herkennen, als hij hem zag.
"Gaat u zitten, weleerwaarden!" hervatte hij, na een oogenblik zwijgens en op ietwat vriendelijker toon. Capitán Tiago kwam gerokt en op zijn teenen binnen. Hij leidde Maria Clara aan de hand, die met onzekere schreden en vol verlegenheid de zaal in kwam. Desondanks maakte ze een bevallige en eerbiedige buiging. "Is deze jonge dame een dochter van u?" vroeg de gouverneur verwonderd.
"Nu zal ik gaarne een glas wijn aannemen, schoone dame; het is vinnig koud;" dit laatste zegt hij klappertandend. "Oho!" lacht de schoone aan zijn zijde. "Zijde, satijn en fluweel zijn ook niet zoo doelmatig, senor capitan, als uw oliejas en zuidwester, toen gij het eerst aan boord van mijn jacht kwaamt. Wie mooi wil zijn, moet zich daarvoor ook wat last getroosten.
De jonge vrouw liet zich leiden als een kind en beiden sloten zich op in haar kamer. Capitán Tiago en Ibarra waren in levendig gesprek toen tante Isabel verscheen, die haar nichtje half met zich meesleepte, terwijl deze overal heen keek, behalve naar de menschen. Zij en de jonge man wisselden daarna slechts één blik: hun ontroering vond geen woorden.
Deze geruchten stelden hem gerust, en deden hem glimlachen. Op dergelijke wijze als Capitán Tiago en zijn nicht van meening verschilden, verdeelden zich de vrienden der familie ook in twee partijen: de eene hield het met de wonderen, de andere met het bestuur, ofschoon deze laatste partij onbeteekenend was.
Capitán Tiago werd ongerust, hij verloor zijn spraakvermogen, maar hij gehoorzaamde en volgde den stoeren geestelijke. Deze sloot de deur achter zich dicht.
Zoo zijn beide partijen bevredigd, en zal Maria Clara spoediger beter worden. Zijn de kamers in orde? Je weet wel dat er met den dokter en zijn vrouw een nieuwe meneer meekomt, familie van Padre Dámaso. Er mag niets ontbreken." Spoedig daarna reed er een rijtuig voor. Capitán Tiago gevolgd door tante Isabel, liep ijlings de trap af, om de aankomenden te ontvangen.
Als ze ooit heilig verklaard werd wat haar vereerders vast geloofden dan was Capitán Tiago bereid haar zelfs aan de altaren te aanbidden, mits ze maar spoedig hemelwaarts trok. Zoo was Capitán Tiago toen. Wat zijn verleden aangaat, hij was de eenige zoon van een suikerplanter van Malabón, tamelijk welgesteld, maar zoo gierig dat hij geen rooie duit wilde uitgeven voor de opvoeding van zijn zoon.
"Ik heb 't wel gezegd: meneer Ibarra ging tegen zijn zin naar beneden. Ik heb 't wel gezien!" "De doode is maar een inlander!" "Laat 't feest doorgaan! Kom, muziek! We krijgen den doode niet weer levend met treuren. Capitán, hier moeten de noodige maatregelen genomen worden... Laat de baas hier komen!... De baas van 't werk moet in hechtenis genomen worden!" "Ja, in 't blok!" "In 't blok!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek