United States or Lesotho ? Vote for the TOP Country of the Week !
Als ze ooit heilig verklaard werd wat haar vereerders vast geloofden dan was Capitán Tiago bereid haar zelfs aan de altaren te aanbidden, mits ze maar spoedig hemelwaarts trok. Zoo was Capitán Tiago toen. Wat zijn verleden aangaat, hij was de eenige zoon van een suikerplanter van Malabón, tamelijk welgesteld, maar zoo gierig dat hij geen rooie duit wilde uitgeven voor de opvoeding van zijn zoon.
Nauw waren de poorten van 't klooster gesloten of hij gelastte zijn ontroostbare nicht "Tante Isabel!" al wat aan zijne dochter of zijn overleden echtgenoote toebehoord had bijeen te pakken, en naar Malabon of San Diego te gaan, omdat hij voortaan alleen wilde wonen. Hij wijdde zich toen met woede aan het li-am-po-spel en aan de hanegevechten, en begon opium te schuiven.
Maria Clara voelde dien vagen weemoed, welke zich meester maakt over de ziel, wanneer men voor altijd een oord gaat verlaten, waar men gelukkig geweest is, doch een andere gedachte verdreef die smart. "En over vier of vijf dagen, wanneer je je goed hebt, gaan we naar Malabón.... je peetvader is niet meer in San Diego.
"Ik stel bovendien voor groot vuurwerk te geven. Geen bengaalsch licht of zonnetjes: dat's goed voor kinderen en oude vrijsters. Niks daarvan! wij moeten groote donderpotten en vuurpijlen hebben. Ik stel dus voor: 200 groote donderpotten van 2 peso's 't stuk, en 200 vuurpijlen van denzelfden prijs. We zullen ze bestellen bij de vuurwerkmakers van Malabón."
Ach, nu wou ze wel weer in 't rustige klooster wezen, onder haar vriendinnen! Daar kon ze "hem" ten minste zonder angst of verlegenheid te zien krijgen.... "Ik geloof, Maria, dat de dokter gelijk heeft," zei Capitán Tiago. "Je moet naar boven, je bent erg bleek, je hebt verandering van lucht noodig. Wat dunkt je, Malabón....of San Diego?"
Woord Van De Dag