Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Na het geschenk dat hij aan zijn aanstaande gegeven had, was Ibarra zoo in zijn schik, dat hij begon te spelen zonder veel na te denken of acht te slaan op de zetten die hij deed. Zoo kwam het dat, ofschoon Capitán Basilio zich alleen nog maar met groote moeite had kunnen verdedigen, de partij toch gelijk-op kwam te staan, dank zij de vele misslagen die de jongeman daarna beging.
Een poosje later zegt de dame, die al dien tijd haar best heeft gedaan om zich warm te houden, door met haar voetjes te stampen en haar kleine handen te wrijven, waarin zij door haar vrouwen wordt bijgestaan: "Zoudt gij niet een kleine hartversterking willen nemen, senor capitan? Een glas wijn? Gij spaart zorg noch moeite voor mijn veiligheid."
De alcalde begreep de terechtwijzing, en boog, om zijn ontroering te verbergen. "Laat u 't zelfde aan den alférez zeggen die hier de sectie kommandeert. En gaat u 's na, of het waar is, dat deze meneer op zijn eigen houtje handelt, buiten zijn reglementen om. Ik heb daarover meer dan één klacht gehad." Capitán Tiago verscheen, strak en glimmend van de stijfsel.
Capitán Tiago was kort van gestalte, licht van huidskleur, rond van lichaam en gelaat, dank zij een overmaat van vet. Dit had hij van den hemel gekregen volgens zijn bewonderaars, van 't bloed der armen volgens zijn vijanden. Zoo leek Capitán Tiago jonger dan hij werkelijk was. Men zou hem dertig of vijf-en-dertig jaar gegeven hebben.
"Ik ben ziek geweest en heb het druk gehad, zoodat ik niet ben kunnen terugkomen!" zeide de oude man schuchter. "Capitán Tiago zei dat hij wel voor een nis zou zorgen. Maar ik heb bloemen geplant en een kruis neergezet, dat ik zelf gesneden heb." Ibarra antwoordde niet. "Daar achter dat groote kruis, heer!" ging de knecht voort, wijzende naar een hoek, toen ze de poort door waren gegaan.
"Hoe jammer dat we den vorigen gouverneur niet hebben: die zou 't land schoongeveegd hebben als een miskelk-schoteltje!" "En dan zou 't uit wezen met dat filibustero-gespuis!" "Zeggen ze niet dat er nog veel eilanden onbevolkt zijn? Waarom zenden ze daar niet al die halve gare inlanders heen? Als ik capitan general was..." "Dames," zeide de éénarmige: "de capitan general kent zijn plicht.
Reeds weken voordat Maria Clara haar gelofte deed, verviel hij in zulk een staat van neerslachtigheid, dat hij begon te vermageren en bedroefd te worden, stilzwijgend en wantrouwig, evenals zijn vroegere vriend, de ongelukkige Capitán Tinang.
"U moest twee dagen vroeger hier geweest zijn, Doña Victorina," antwoordde Capitán Tiago, gedurende een korte tusschenpoos, "dan zou u den capitán general ontmoet hebben: die heeft daar gezeten." "Wat? Hoe? Is Zijne Excellentie hier geweest? En in uw huis? Och kom!" "Ik zeg u dat hij daar gezeten heeft! Als u maar twee dagen eerder gekomen was..." "Och!
Dit, mijne heeren, is behalve nieuw, nuttig en redelijk, per slot van rekening nog goedkoop ook: kostuums hebben we niet noodig, onze gewone van 't dagelijksche leven kunnen dienen." "Ik kom voor de kosten van 't theater op!" riep Capitán Basilio geestdriftig uit. "Als er soldaten moeten opkomen, leen ik de mijne!" zeide de kapitein der "cuadrillero's".
De militair stond stil en hem de hand toestekende, zeide hij: "M'n beste jongen, vraag u de bijzonderheden maar aan Capitán Tiago. En nu, goeden nacht. Ik moet gaan kijken of er niets bijzonders is." Ibarra drukte hartelijk, maar zwijgend de magere hand en stil volgde hij hem met de oogen tot hij uit het gezicht verdween. Hij keerde langzaam terug en zag een rijtuig voorbijkomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek