Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Gekomen met het voornemen over een gevallen vijand te triomfeeren en een onverbiddelijke zuster te prijzen wegens de verbanning van een lastigen aanbidder, was het zeker een schok voor haar, toen ze moest aanschouwen, hoe bovengenoemde vijand genoeglijk op de canapé zat, en de onverbiddelijke zuster op zijn knie, met het meest onderworpen en gelukkige gezicht ter wereld.
"Nu, dan zal ik een poosje gaan rusten en op haar wachten." Bets ging op de canapé liggen, de anderen hervatten hun werk en de Hummels werden vergeten.
Betsy schonk thee. Mevrouw Van Raat en mevrouw Eekhof zaten bij haar op een canapé en praatten met Emilie De Woude; Henk hoorde, met de handen in zijn zak, aandachtig naar Vincent, en Eline bladerde met Ange en Léonie Eekhof en Paul in haar muziek op de piano, toen Otto en Etienne binnenkwamen. En Frédérique? vroeg Betsy verbaasd, terwijl zij Otto de hand reikte.
Hij wierp zich, aan de hevigste droefheid ten prooi, gekleed op een canapé en bleef daar, met 't hoofd in de handen verborgen, liggen, totdat de dag aanbrak. Toen het licht werd, vermande hij zich en ging naar boven, naar de kamer van den kleinen jongen. Op 't gezicht van het slapende kind, dat hij reeds voor altijd verloren had gewaand, begon de sterke man te schreien en als een riet te beven.
"En wij, over een jaar of acht?" peinsde Else; maar Go wilde ontvluchten 't angstgevoel voor 't onbekende; fantaseerde door: "ze hebben allemaal aan dezelfde tafel gezeten, dezelfde stoelen gebruikt; op die canapé gelegen...."
Laurie kende dit kussen maar al te goed, en had reden om het met bizonderen afkeer te beschouwen, daar hij er in vroeger dagen, toen stoeien nog geoorloofd was, vaak onbarmhartig mee toegetakeld werd, en het hem nu dikwijls beroofde van het plaatsje, waarop hij het meest gesteld was, naast Jo, in het hoekje van de canapé.
Hij komt straks beneden; hij ligt nu boven wat te rusten op de canapé.... Maar ga toch zitten, waarde dominee. DOM. MANDERS. Dank u. 't Schikt u dus nu wel...? MEVR. ALVING. Welzeker. Zeg u mij toch eens, Mevrouw, hoe komen die boeken hier? MEVR. ALVING. Die boeken? Dat zijn boeken die ik lees. DOM. MANDERS. Leest u dergelijke geschriften? MEVR. ALVING. Ja zeker.
De majoor Kartenglimp, zoo pas van de conferentie in de nieuwe dokterswoning thuisgekomen, heeft zijn hoed met ruw geweld op een canapé gesmeten en zich zelf in een voltaire geworpen. 't Ware bedroevend geweest voor wie als getuige van zijn teleurstelling die lang verkropte woede had moeten aanschouwen. Driemalen dreunde de tafel door een krachtigen slag van zijn vuist.
Zij wierp zich in een hoek van de breede oud-modische canapé en wrong beide handen boven haar hoofd samen, terwijl zij zich de lippen verbeet om geen kreet te slaken.
Dat doet u juist goed, die vroolijkheid .... zie mevrouw Van Erlevoort eens! sprak Eline. Aan die moest u een voorbeeld nemen.... Mevrouw, niet bestand tegen de verlokking van de stem harer lieveling, werd overwonnen; ook Paul beloofde te komen. En mevrouw zag Eline, die naast haar op de canapé zat, met nieuwsgierigheid aan, als overwoog zij iets bij zichzelve.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek