Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Als het Bisamzwijn vóór zijn dood lang nagejaagd is, verkrijgt het vleesch de reuk van rugklier, wanneer men deze niet onmiddellijk na den dood wegsnijdt; in andere gevallen kan men, buiten den bronsttijd althans, het vleesch van het gedoode dier in de huid laten besterven, zonder dat het een onaangenamen reuk verkrijgt.
"Eefje heeft hier gewoond," zei de heer des huizes, die toevallig zelf aan de deur verscheen, heuschelijk; "maar zij was niet wel geworden, zij zou naar huis gaan, geloof ik." "Ach God!" En de man schelde aan zijne eigene deur, want vrouw Hendriksz dreigde de Jobstijding te besterven; zij werd bleek als een lijk.
Zijn vrienden gaven antwoord op beide blikken en richtten zich daarbij tot de jongeren, als om ze 't van nijd te doen besterven. "Nu kan iederen die wil, spreken, ehem?" hervatte de "gobernadorcillo." Hij kon niet verder gaan, want zijn hoesten stoorde hem. Te oordeelen naar de stilte, wilde niemand zich een der "patres conscripti" laten noemen: niemand stond op.
Als ze God liever ziet dan heuren man, waarom komt ze dan liefelijk en streelend onder mijne oogen? En als zij mij bemint, waarom verlaat ze mij steeds? Ziet men klaar in de donkere putten? vroeg Uilenspiegel! Laas! zuchtte Lamme, ik zal het besterven! En bleek en droefgeestig bleef hij zitten op het dek. Intusschen rukten de lieden van Simon Bol aan, met een machtig geschut.
Maar zeg, meen je 't waarlijk, zal ons kind het besterven?" Eenige oogenblikken staat de vragende man weder voor zijn weenende vrouw zonder antwoord te bekomen, maar eensklaps slaat mevrouw Brolet den blik tot hem op, en de hoop is op haar gelaat te lezen, dat hare vraag: "Maar François, is 't geen bedrog?" een antwoord zal uitlokken 't welk nog niet den stempel der volste overtuiging draagt.
Een klein poosje bleef hij zóó zitten, nam met een diepen melodramatischen zucht en langzame beweging een witten zakdoek uit zijn borstzak en zachtjes zijn bepereld voorhoofd bettend, vroeg hij dof: Is 't niet om te besterven? Ik heb erg medelijden met u, meneer Holtsman. O, dank! innigen dank! hij breidde de armen naar mij uit. Zoo'n woord van u is een droppel balsem op mijn verscheurd gemoed!
Maar nauwelijks had zij gehoord wat hem daar gebracht had, of zij drukte de hand op haar hart, haalde diep adem, en zeide: »O, doe wat gij kunt om dat vreeselijke plan te verhinderen! Niemand weet, hoe de oude man aan dit huis is gehecht. En mijn grootmoeder ook. Als het hen afgenomen wordt, zullen zij het beiden besterven!"
Meneer Zwaluw, op z'n kousen loopend, op z'n kóúsen 't was om 't te besterven! stond in de deuropening, zonder dat ze 'n geritsel gehoord had. "Chris," zeide meneer, die als altijd op dit uur van den avond één rooie wang had, purperen bultplek van de antemakasser, waartegen-ie afterdinner-tukte: "Chris, meid, heb je geen trek in 'n loopie?"
En ik zou het besterven als ik mij moest vertoonen met een verblijd gezicht. Daar komt Apollonius aan. Wat ziet hij er stralend uit! Hij gelooft het goede nieuws, en zoodra de zon ondergaat, zal geen enkele van die allen meer te zien zijn, want daar geeft hij reeds zijn slaven bevelen. Hij noodigt zijn vrienden tot een gastmaal uit, en zal daarbij den kostelijken wijn niet sparen. Goed zoo!
't Was zuster Roefa. "Maar..." "Mijn zegen niet meer geven, dat nooit!" viel de goedige Capitana Finay in, "een moeder mag zoo iets niet zeggen ...maar ik weet niet, wat ik doen zou ... ik weet niet.., ik geloof dat ik 't besterven zou...ik zou hem...nee! Lieve God! maar ik zou hem niet meer willen zien...maar wat komt 't er toch bij u op aan, Capitana Maria?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek