Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
Als uitgeput door 't vertellen, liet Holtsman zich, met langzame sleeppasjes achteruitgaande, op den stoel nedervallen, zijn hoofd, diep gebogen, rustend op de uitgespreide vingers der linkerhand, den elleboog op de knie.
Duivelstoejager! Merci! Daarvoor is Holtsman te veel artist ... maar je familie, hè? Ze voelen dat niet, ze houën d'r hand op, alle weken, zonder te vragen, hoe je er aan komt. Enfin! 't is niet anders; ik heb dus maar genomen, wat ik krijgen kon.... Och! u kan ik 't wel zeggen: ik souffleer tegenwoordig! Wel zoo en waar! Nu eens hier, dan weer dáár ook niet alle avonden geregeld.
Haastig nam hij er een paar doosjes pennen en een pakje postpapier uit, lei een en ander op mijn schrijftafel en zei met gebogen hoofd en afgewend gelaat, zuchtend: Ze kosten me ingekocht één gulden ... ik laat met gerustheid aan u over, wat u er voor betalen wil ... ik ben geen handelsman. Meneer Holtsman, u is een diplomaat! Ik accepteerde de pennen en 't papier en gaf hem een klein bedrag.
Terwijl de deur voor den bezoeker geopend werd, hoorde ik in het voorkantoor een onderdrukt gelach, dat mij zeer ongepast scheen, maar zoodra ik den binnentredende zag, begreep ik alles. Holtsman stond voor me, even theatraal en gewichtig als vroeger, maar ouder geworden en nog meer vervallen. Hij droeg een wijde manteljas en hield zijn #mij# bekenden, hoogen grijzen hoed in de hand. O, is u 't?
Geef me liever drie Loges, mijnheer Holtsman. Uitstekend, dank u, ... ik zal u eerste rij geven. Hij haalde uit zijn borstzak een in de lengte toegevouwen, reeds wat smoezelig papier en terwijl hij één handschoen uittrok en naar een potloodje grabbelde in zijn vestzakje, keek ik hem eens goed aan.
Maar, neem me niet kwalijk, op uw kaartje staat Mr. Mansholt en ik meen u vroeger toch te hebben zien optreden onder den naam.... Holtsman? Accoord! dat is mijn "nom de guerre", mijn familie was er altijd violent tegen, dat ik op de planken ging. Wij behooren tot een patricische familie en ... enfin! U begrijpt! je wilt geen onnoodige bisbiljes maken, daarom heb ik destijds mijn naam omgezet.
Holtsman stond naast zijn stoel en maakte, naar den grond ziende, alsof de worst daar nog lag, een breed gebaar van afschuw en schrik, deed een pas terug met afwerend, gebogen handen en siste tusschen zijn tanden door: Ploerten! hadden hem gegooid, ploerten, die ik nu achter in de zaal zag dubbelslaan van 't lachen. 'k Sprong 'n oogenblik terug, meneer! 't Was me, alsof ik een adder had aangepakt.
Eensklaps hief hij 't hoofd met een kort rukje weer op, achterover, schudde het eenige malen als in heftige ontkenning en riep melodramatisch: Neen! neen! dat kán ik niet dragen, 't is te veel hoon op eens te veel smaad voor een denkend artist! 't is mijn ondergang! Ik, Holtsman! eerste karakterrol, van de planken gelachen! Ja, ge-la-chen, meneer! Is 't geen gruwel? Schreit het niet ten hemel?
Een klein poosje bleef hij zóó zitten, nam met een diepen melodramatischen zucht en langzame beweging een witten zakdoek uit zijn borstzak en zachtjes zijn bepereld voorhoofd bettend, vroeg hij dof: Is 't niet om te besterven? Ik heb erg medelijden met u, meneer Holtsman. O, dank! innigen dank! hij breidde de armen naar mij uit. Zoo'n woord van u is een droppel balsem op mijn verscheurd gemoed!
Ik boog, ik lei, zooals gebruikelijk is, m'n hand op m'n hart. Holtsman stond op en speelde nu letterlijk het volgende: Daar vloog de krans over de hoofden der toeschouwers op het tooneel en viel vlak voor mijn voeten neer, maar, hij scheen bij de herinnering te rillen met een onnatuurlijk doffen slag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek