Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Den valschen beschuldiger, den bewerker van Janboers overijling, den schelm, die met de treurige omstandigheid, zoo brutaal als slecht zijn voordeel had willen doen, en die bij de natuurlijke verwerping van zijn schandelijk aanbod, den boer met een gerechtelijke aanklacht had durven bedreigen, den schijnbaar vromen Berend, kon Janboer niet langer onder zijn dak dulden, en met zijn bijeengepakt boeltje in een zak over den schouder, en het volle loon in den buidel, trok Berend tegen den oavond het dorp in.
Nog nooit hadden de boeren van 't dorp, Berend van Janboer zoo onbekwaam over den weg zien loopen. De jongens, uut de oavendschool, riepen hum noa: "Lap, zuupert," enz. enz., en Berend, wien alles soeselde en drêjde, belandde eindelijk waar hij wezen wilde, namelijk aan het woonhuis van den burgemeester.
»Berend Veltink" vul ik in de reden. »Ten aller leste mut ik dij waorschouwen veur de klowwens, heel wieze kerels, die veur malle Jan speulen. Ik kenne wel manlue, die bij 't simpele of bint, maor veur wies wilt deurgaon." »Dat is zee ik contrarie de sacremento zoo as de klerk op de sikketario zeg as ter twee trouwt zint.
Janboer, die sedert het voorgevallene geheel van streek was, keek Berend aan alsof deze een tijger was die op hem loerde. 't Was alsof hem de woorden in de keel bleven steken; en toen hij eindelijk de stem terug kreeg, zeide hij, terwijl hij zich eensklaps omwendde: "Mins, mins, 't schêlt oe in 't heufd, of, ge zint slecht!"
Da's nou al zoo dukkels! dacht Berend, toen hij op zijn kamertje was gekomen: doar wi'k 't miene van hebben. Den Jozef is 'en onnutte dienstknecht, woar den Heere 'en grouwel af het; en wat het ie 'en pretensies op z'n lief; en wat smeêrt ie den boer en de vrouw.
Berend stond eerst mal te kijken, maar zocht den ontstemden boer, door gunstig gekozen woorden tot bedaren te brengen, en verhaalde: hoe hij toevallig de bijeenkomst achter 't huus had bijgewoond, en 't van zien plicht had gerêkend, den boer d'r kennis af te geven; dat ie 'm volstrekt niet behoefde te gleuven, moar dat ie toch wou dat ie zich overtuigde en 't oavend is mee achter 't huus kwiem.
Doar hewwe 't lieve lêven al! dacht Berend, en hij vuulde zich ontruuren. Of het een heilige verontwaardiging was, weten wij niet, maar zeker is het, dat hij een koortsachtige aandoening ondervond, die hem de klavieren deed knuusten. Langzaam, met ingehouden adem, naderde hij nu de plaats, waar hij het gesmuuspel vernam.
Ja, volkomen, moar zie, Jenneke goeng 't huus niet uut. Neen, al vond Jenneke 't ook niet zoo heel verkieslik, dat was niet anders, de jongeluu trouwden bij de ouwers in. En Berend? Berend was, drie weken na zijn vertrek uit Janboers woning, in de functie van koloniaal te spreken, aan boord van de Eendracht, liggende te Harderwijk.
Berend had een geheel ander antwoord verwacht, en keek krek asof ie de vlooi in 't zoad zag. Niet! niet! dacht hij: dan za'k 'em anders sprêken! En den boer volgende, beet hij hem met een nijdige stem in het oor: "Weet ie wel, Janboer, da'k oe ook in mien macht heb? Weet ie wel, da'k giesteren oavend alles heb gezien, en da'j, as ik 't wil, wel is op 't schavot kost kommen?"
Je mot bij aovend en ontied nooit met geld liggen te klingelen, plagt mien oom de wetholder te zeggen, want dat gef bekooringe der ooren. Die oom had de wenkbrauwen op de tip van zien neus hangen, »want ie was en wiesgeer" zee de köster. Jaaije sleup, maor as en haoze, met de oogen lös en onverwachts ruep ze: »Berend wat lig ie daor toch in 't geld te grobbelen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek