Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Jaaije les nog wel is in de Leere der Godzaligheid, een heel dik boek, ook met rooije letters, nog van die olden daor je op reken kunt, en toe ze lest ter doezelig van was, zee Ester, die in 't loeg jonge haonen opkof: »Och, vrouw Veltink, ik kan al wai je neudig hebt wel op een stuuvertien schrieven: heb God lief boven al en de menschen as oe zölfs.
Nou mui je niet meenen, Veltink, dat de Grönnegers een mense, die in lieden verkeert, niet helpen wilt, maor wij leeft zoo stille onder mekaor voort, dai we lange as 't waore onbekend bleven en zoo wus men niet hoeveul leed en zörge der in dit kleine kaomertien was. Gelukkig, Veltink, dat er een Helper is, die zuk niet laot zien maor veulen in de hope en in de kragt die Ie gef.
Lao we dat maor doen, vrouw Veltink, en wij komt wel waor we graog wezen willen." Snikkink, die net bij ons in hoes was, zee: »gao met, Ester, ik heb nog een beste olde kippe, die krigste present, want dou bist een knappe jeudinne." Jaaije schudde 't heufd en hef de heele dag niet proot.
Heel op oes gemak kuijerde ik met de brave huusvader nao 't staotsiejon en daor namp ik harteliek afscheid van mien gastheer. »Komt ies bij oes!" zee ik en drukte hum de hand. »Zeuven gulden en vief kinders," antwoordde ie »nee Veltink! werken zoo lang het dag is!" »Doe dat en ik wensch er Gods zegen op" zee ik. Nog een handslag en ik stapte in de trein.
Itzig zee lest, dat de bedsteên der zoo klein weurden maakt, umdat aanders de stad veur 't volk te klein was, maor dat ze wal grooter zult worden as de vestingwarken zint op eruumd. »Toe Veltink," zee de vrouw, »tast nou toe!" »Och mense", zee ik »'t is mij onmeugeliek wat te gebruuken nao tiene.
Um vief uur, trok Jaaije mij an 't linkeroor en ruep: »nao 't peerdespul Berend!" en een kwartiertien laoter was Berend Veltink in 't Zöndagsche pak. Toe gaf ze mij 't geldzakkien en zee: »nemme genog mee men weet niet, bij leven en starven" en de oogen wuerden heur nat en ik knipte er ook mee, maor 't wol niet.
Verder vertelde de vrouw mij, dat ze veule met ziekten hadden eworsteld. »Jao Veltink" zee ze »een arbeids-mense kan met weinig toe, maor as de kinders ziek ligt, dan veult men eerst dat er dingen bint, die men niet kan kriegen en zoo graog wol hebben en dat is hard. Een fabrieks-knegt in de stad hef 't lange zoo goed niet as en arbeider op 'tland.
Endeliek stapte ik in 't bedde en was in een tik in slaop en om zes uur klopte de huusvader al op de deure en ruep: »Veltink, 't is tied!" Ik stund op, trok mij an, pakte toe mien blauwe zakdoek oet, lee op de taofel alles wat er in was en vief guldens naost elkaor en een pampiertien er bij, waorop ik met een potlood schreef: veur de kinders ieder ééne.
De vrouwe van Berend Veltink mug ook niet krieten van plezier, umdat ze een stuk zulver kreeg. Wel oet andoening, maor ze kon altied nog wel ies schreijen as ze met Geert en mij allennig is.
Hij lachte eventies en zee: »och Veltink, wij meugt nog wal is van vette beeste lezen in de krante en, laok niet liegen, wij kunt ze ook nog wal is zeen hangen in de slagterswinkels en as er eene van de kinders jaorig is dan koope wij wal is wat kluuffies. Dan is 't feest Veltink, grooter feest as 't ooit bij een rieke wezen kan. Ik snie en deele.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek