Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
"Maar op gevaar af wat indiscreet te worden," zegt Archibald ten laatste, niet zonder een weinigje ironie: "wanneer mevrouw Helmond zich waarlijk zoo sterk gevoelt dat ze wel aanstonds opnieuw dat reisje zou kunnen maken, en dokter, zooals u zegt, gemakkelijk wanneer hij 't wilde een week of drie kon uitbreken, dan neem mij niet kwalijk dan is het toch wel hard voor de ongelukkige familie Debecque, om te moeten vernemen dat er bij dokter Helmond en zijn lieve vrouw zoo weinig sympathie voor haar partij bestaat."
Eve stond stil te turen naar het westen, en ze zag, dat de drie lijntjes goud verbleekten en het roze wegsleet. De zon, de zon! murmelde zij onhoorbaar, rillend, met een bleek lachje om hare lippen en een vochten blik. Er vielen zware droppels regen. Sir Archibald vroeg of zij kwamen en ging reeds vooruit. Eve knikte hem droef glimlachend met hare wimpers toe en naderde Frank. Is u klaar, mr.
Archibald ziet het treffende schouwspel een oogenblik met een kwalijk verborgen glimlach aan, en dan net glas opheffend, zegt hij: "Terwijl mijn schuld aan onzen hooggeëerden dominee op zoo passende wijze door de welwillende tusschenkomst van mijnheer.... re.....??" "Kippelaan!" helpt de eigenaar van dien naam, terwijl hij met een verheerlijkt gelaat naar den spreker omziet.
Eva zei dat het niets te beduiden had. Maar Archibald hield een korte potsierlijke toespraak tot den ondeugenden meidoorn, die zich in 't voorjaar met zijn welriekende bloempjes zoo aardig voordoet, maar nu in 't begin van September zoo valsch is als een jaloersche kat. Kartenglimp bleef op den achtergrond. En ginds aan den arm van dien jongen luitenant zag hij haar voortzweven.
Ongetwijfeld moest zij den jongen Hardenborg reeds een hoog denkbeeld van hun fortuin hebben doen opvatten, althans op luchtigen toon zonder te vermoeden dat hij hier olie in het vuur wierp ging Archibald voort om naar aanleiding van zijn laatste uitstapje, of als een gevolg van het gesprek over zijn nette equipage, die nog voor de deur wachtte, ten behoeve van de schoone doktersvrouw op Helmonds schuldenlijst te stellen: een toertje naar Parijs nog vóór den winter, en dan, een paar makkelijke lieve rijtuigen met een flink span mooie schimmels.
Zij had ook Bertie als een getuige willen aanhalen, maar Bertie had toch nooit iets bepaalds gezegd; ze wist dus niet hoe ze hem brengen zoû in haar verhaal en zweeg dus over hem. Sir Archibald hoorde haar ontsteld aan; hij had nooit vermoed, dat er zoo iets in zijne dochter omging; hij had gemeend, dat alles zonneklaar in hare ziel was! En ... wat dan? vroeg hij aarzelend.
Je hebt immers eens een brief aan papa geschreven; is dit zoo? Ja, knikte hij treurig. Is dit zoo? riep zij heftig. Ja! herhaalde hij; eens aan Sir Archibald en tweemaal aan jou. Ook nog tweemaal aan mij? kreet zij smartelijk. Ja, knikte hij weêr. En je kreegt geen antwoord, ging zij kalmer voort. Heb je ooit wel nagedacht, waarom? Waarom?... herhaalde hij, verwonderd.
Archibald Hardenborg, omtrent zes en twintig jaren oud, had een bijzonder gunstig voorkomen; men kon hem gerust een type van mannelijke schoonheid noemen. Nú, zooals hij daar met de donkerblonde krulharen om het eenigszins bleek gelaat in het kussen neerligt, nu zal men het eerste wel aanstonds toestemmen, doch waarschijnlijk het tweede niet zoo gereedelijk beamen.
Doch, sedert een half jaar, toen men het bericht uit de Oost ontving dat Archibald zou terugkomen, is mevrouw Debecque oneindig veel beter geworden; zij sliep veel geruster en was, voor den gewonen beschouwer, dan ook niets anders dan.... een eenigszins vreemd, schichtig, lief leelijk mensch.
Bij de laatste woorden, half lachend gesproken, bemerkte Helmond opnieuw dat dit schertsend spreken waarschijnlijk het gevolg van een doorgaans vroolijken aard, en ter geruststelling zijner moeder den patiënt meer moeite kost dan hij weten wilde. Archibald wendde het gelaat naar de binnenzij van het ledikant, en Helmond vernam voor niemand dan hém verstaanbaar de woorden: "Een pleuris hé?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek