Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Archibald zegt dat hij nu gerust zijn ontslag uit den Nederlandschen dienst kan nemen, want gelukkiger overwinning dan deze zou er toch nooit te behalen zijn.
Eve bonsde op de gesloten deur. De hut is gesloten! riep Sir Archibald. Hoe dwaas! sprak Eve. Waarom staat ze er dan, als ze gesloten is! En woont er niemand in? Wel neen, niemand! sprak Sir Archibald, alsof dit de natuurlijkste zaak ter wereld was. Maar Frank hielp Eve de steenen rondom den weêrhaan beklimmen en zij zagen nu uit, naar het panorama beneden hen.
Helmond herhaalt op Debecque's vragen zijn verzekering: dat het met den luitenant, naar hij vast vertrouwt, wel spoedig zal terecht komen; bovendien hij heeft een krachtig gestel en een vroolijke natuur, maar.... men kan een ziekte niet vooruitloopen. "Doe toch wat je kunt dokter," dringt de baron: "je weet niet hoe blij ik was toen ik Archibald weer behouden thuis zag.
De vernieuwde kennismaking met den zoon der Debecque's heeft Helmond een aangename afleiding bezorgd: "'t Is een zeer opgeruimd, recht prettig mensch;" zegt hij tot den ouden baron, die hem straks uitgeleide doet: "'t Gezelschap van den jonker zal zeker voor mevrouw zeer heilzaam wezen." "Ja zeker, Archibald weet best met haar om te springen."
Echte havanna's en manilla's ontbreken er mede niet, en "'t Is zeker een groot voorrecht om in zulk een groene kamer thee te drinken," zegt Archibald terwijl hij den heeren een sigaar presenteert: "want juffrouw Natuur heeft hier behoorlijk voor ventilatie gezorgd."
En zie, nadat een galant jongheer het aanstonds had opgeraapt en haar weergegeven, verdween "dat kinderachtige sieraad" voorgoed in den zak van haar kleed. Helmond heeft met een zeer kort maar hartelijk woord, Archibald zijn dank betuigd, en het welzijn van den gastheer gedronken. Helmond gevoelde zich nu wat beter dan straks. Misschien hebben een paar glazen pittigen wijn hem goedgedaan.
Fonkelen zijn oogen van blijde verrukking; glinstert daar een traan.... "Dat is nu alles wat ik je te zeggen heb," besluit Archibald: "Of de som wat grooter of kleiner is, mijn beste vrind, dat doet er niet toe. Grootpapa Fontayn heeft indertijd zulke goede zaakjes gemaakt, dat men op een enkel briefje van duizend gulden niet behoeft te zien.
Erheen rijden; feestvieren tot laat in den nacht, en dan zulk een rit terug.....!? Nu ja, maar die zorg is toch overdreven. 't Zal zeker een mooi feest zijn ter eere van Archibald; en Eva zal gaarne..... Maar het verstand zegt: blijf rustig thuis! En dan wat al kosten opnieuw! Voor zulk een avond zal er zeker weer 't een en ander aan het toilet ontbreken: Allereerst witte handschoenen.
Toen gingen zij het hôtel binnen. Sir Archibald ontving Frank wat koel, maar beleefd. Toen liet hij hen alleen en dadelijk begon Eve: Ga zitten, Frank. Ik moet je iets zeggen. Verwonderd nam hij plaats; haar toon was zakelijk geweest, hare aandoening was teruggedrongen en zij scheen zich even te bezinnen als wilde zij logisch iets uit elkaâr zetten. Frank, sprak zij.
Eergisteren is Archibald de voorzoon van mevrouw Debecque, een charmante jongen, die voor zes jaren geheel vrijwillig, maar zeer tegen den zin zijner familie naar de Oost was gegaan, met overplaatsing bij het leger in Nederland, uit Indië in de ouderlijke woning teruggekomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek