United States or Germany ? Vote for the TOP Country of the Week !
Musette zag er uit om te stelen, en haar jeugd scheen in dezen eleganten lijst nog jonger te worden. Zij begon nu haar oude leven weer, nam deel aan alle feesten en heroverde weer spoedig haar vroegere beroemdheid. Overal werd over haar gesproken: op de beurs zoowel als in de koffiekamer van het Parlement. Haar nieuwe minnaar, mijnheer Alexis, was een charmante jonge man.
Ondertusschen had de charmante zich in het gebeurde met juffrouw Noiret aan mij vertoond als een lage dubbelhartige bedrieger en avontuurlijke lichtmis, die het op het geluk en de onschuld van onervarenen en weerloozen toelegde, en ik verachtte hem in het diepst van mijn ziel.
Ik deed mijn best om Henriette te genaken, die in een kring van heeren stond, welke zij ten deele kende, ten deele nimmer geluid had hooren geven, maar die allen van deze gelegenheid gebruik maakten om haar iets aangenaams te zeggen. Iedereen was even verrukt, en de charmante week niet van hare zijde.
Hy praat, weet gy, aangenaam genoeg; en hy vroeg spoedig naar mon Amie, die hy noemde, une charmante Dame. Dat's voor uw rekening, Letje.
"Vooral tegenwoordig!" merkte de heer Kegge aan, "schoon't bij ons beter is dan in Suriname. Daar zijn de blankofficiers geheel in verachting. Maar 't is dwaas; want zoo in Suriname als in Demerary zijn de meeste directeurs het zelf geweest." Henriette werd vuurrood op deze uitspraak. Welke gevolgtrekkingen kon de charmante heer Van der Hoogen niet uit zulk een bekentenis opmaken!
Maar zij waren reeds volkomen blasé op het punt van dat moois. "Ben je er niet héél blij mee!" vroeg ik aan den oudste. "Wel neen we!" antwoordde de jongste. Mijnheer Kegge wilde volstrekt met slaan van zevenen vertrekken, maar Henriette stond er op dat men niet gaan zou voor kwart óver zevenen. De charmante kwam nog eens aangedraafd en was charmanter dan ooit.
"Ik heb niet veel te zeggen, mijnheer Van der Hoogen!" zeide Hildebrand, vast besloten om maar in vredes naam met de deur in huis te vallen, en vooral niet rouwig wegens het vertrek van den achtenswaardigen Bout. "Het moet u niet verwonderen, mijnheer! als het huis van de familie Kegge u eerstdaags wordt ontzegd ..." De charmante werd, van bleek, vaal en zag Hildebrand verbaasd aan.
Zegevierend zag Henriette om. Mijnheer Kegge, die haast maakte, volgde met mevrouw; Van der Hoogen moest zich dus met de kleine Hanna behelpen, naar welke hij zich heelemaal scheef moest overbuigen, tot groot genoegen van de dubbele rij van heeren en dames, tusschen welke wij bij het verlaten der zaal doortogen. Een charmante spitsroede. Wij kwamen thuis.
"Ik wil morgen vroeg opstaan en reeds bij zonsopgang de deur uit. Van ulieden zal ik niemand wekken." "Messieurs! Venez vite!" klonk de stem van den terugkeerenden Wesslowsky. "Charmante! Ik heb ze ontdekt! Charmante! Een waar Gretchen!" Lewin deed, alsof hij sliep. Oblonsky stak een sigaar op, verwijderde zich met Wesslowsky en spoedig vernam men het geluid der stemmen niet meer.
Het was duidelijk dat de charmante haar eerbiedelijk op Henriette opmerkzaam maakte, maar zij was te beleefd om bepaald om te kijken, en eerst veel later, toen de heer Van der Hoogen was heengegaan om zijn viool te stemmen, want hij was werkend lid, wendde zij haar schoon hoofd even om en wierp een blik op Henriette, die mij juist influisterde dat die freule Nagel zeker wel een jaar of dertig tellen moest.
Woord Van De Dag