Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Maar de charmante heer Van der Hoogen dacht misschien aan zijn eigen vader die, zoo als ik naderhand vernam, een logementhouder te Amsterdam was, en met wien hij dien ten gevolge niets meer had uit te staan dan dat hij nu en dan een wissel op hem trok. Vaderangsten en kinderliefde.
"Nu, neef De Groot"... zei Henriette vriendelijk... en wie weet hoe lief zij zou geweest zijn? maar het woord bestierf haar op de lippen, want de charmante trad binnen en maakte wat ik zijn "compliments de coutume" noemde. "Wel, juffrouw Henriette! Is de nachtrust goed geweest, na de fatigue van gisteren? Ik heb geen oog toe kunnen doen; ik was nog zoo geënthusiasmeerd van de muziek.
Pols kwam met eene deftige buiging vooraan, en naauwelijks gezeten, haastte hij zich van de phrase "het is van daag een charmante dag weêr" gebruik te maken, daar hij het vermiste Duitsche woord was op het spoor gekomen. Het was al de vrienden spoedig aan te zien, dat de tweede Frankfortsche familie, die zij bezochten, hun beter beviel dan de eerste.
Het stuk was uit. Henriette stond op, en dankte met een stuursch gezicht voor het daverend handgeklap. De charmante bracht haar weer tot hare plaats en deelde in haar triomf. De oude Kegge had tranen in de oogen, en de charmante drukte hem de hand. "Het was onbegrijpelijk charmant geweest!"
Zeker vermeed men in de 18de, in de kringen ook der patriciërs, de grove uitingen eener bloedrijke verliefdheid, en de wijze, waarop een galante petit-maître vrijt om de charmante godin van zijn hart, in de saletten, bij het speeltafeltje, is van eene onnatuurlijke gemanierdheid.
Eindelijk voltooiden een kanten zakdoek, een veeren waaier en een bouquet in een zilveren houder haar toilet, en Belle bekeek haar met de voldoening, waarmee een klein meisje een nieuw aangekleede pop beschouwt. "Mademoiselle est charmante, très joli, n'est-ce-pas?" riep Hortense, met gemaakte verrukking de handen in elkander slaande.
"Wat een mooi bouquet, zoo laat in 't jaar!" merkte hij aan. "Papa is zoo lief geweest het mij mee te brengen. Het heeft zijn beste dagen al gehad." "Reiken de stelen allemaal wel goed aan 't water?" vroeg de charmante.
De charmante stond in den gang ons op te wachten en bood zijn arm aan mevrouw Kegge aan; ik volgde met Henriette, en het luid gezwatel van stemmen, dat den stormwind der muziek voorafgaat, liet zich hooren.
Zij vlijden zich op den bemosten grond neder, onder de schaduw van het nog jeugdige geboomte, en gaven zich een geruimen tijd aan zoete mijmeringen over. "'t Is jammer, dat hier nergens een logementje is," zei eindelijk Pols, het lange zwijgen moede; "'t zou hier anders eene charmante gelegenheid zijn om in de open lucht het diner te gebruiken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek