Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Wat? heeft uw oom u van mij weggetroond? Heeft hij een middel bedacht om u voor eene poos van Duinendaal te verwijderen? Welnu, hij doe wat hij niet laten kan. Speel vrij den boozen geest, oom Bertram, gij zult Robert niet van Alice, Alice van haren Robert niet scheiden! Foei, ik wilde dat die man geen familie van u was.
Wat willen zij toch uitvoeren in de gegeven omstandigheden, nu de Sint-John aan de kanonneerbooten gedoogen zal, tot in het hart der graafschappen door te dringen." »Dat is waar, pa; maar..." »Iedere verdediging komt mij hoogst moeielijk, zoo niet onmogelijk voor." »Och, dat gij toch waarheid mocht spreken, waarde vader!" zei Alice. »En dat toch aan dezen wreeden oorlog een einde moge komen!"
Ik zal je toch vinden, verwenscht beest!" riep John Watkins, terwijl hij zich naar de hut begaf. Alice, al meer en meer beangst, volgde hem om een laatste poging bij hem aan te wenden. Beiden kwamen zoo voor het huis van den ingenieur en gingen er achter kijken. Maar geen struisvogel meer! Dada was onzichtbaar. Het was toch onmogelijk dat zij den heuvel afgerend was, dan had men haar moeten zien.
"Ik wil afscheid van u nemen, juffrouw Alice!.... Ik vertrek heden nog".... antwoordde hij met haperende stem. De zachte kleur, die de fijne huid van miss Watkins tintte, verdween plotseling. "Vertrekken?.... Gij wilt vertrekken?.... Waarheen?" vroeg zij geheel van haar stuk gebracht. "Naar mijn vaderland terug.... naar Frankrijk," antwoordde Cyprianus.
En uw bevel zal behoorlijk uitgevoerd worden!" »Maar, gij, James?" vroeg mevrouw Burbank. »Maar, gij, vader?" vroeg miss Alice. De twee liefderijke wezens hadden ieder een arm gegrepen, de eene dien van haren echtgenoot James Burbank, de andere dien van haren vader Walter Stannard, alsof het oogenblik reeds daar was om te ontvluchten en Castle-House in allerijl te verlaten.
»Om slechts aan ééne zaak te denken," vervolgde miss Alice, »aan de redding van uwe zuster... die weldra ook de mijne zal zijn!" »Lieve Alice!" »Daarom moet gij alles opofferen... Alles! hoort ge, Gilbert? Alles... al zoudt ge ook Texar de verzekering moeten geven, dat hij van uwe zijde in de toekomst niets meer te duchten zal hebben."
"Neen!" riep hij, "dat kan zoo niet toegaan!.... Ik moet mijn diamant terug hebben!.... Die schoft moet achterhaald worden!.... O! als ik maar niet aan het pootje leed, dan zou dat spoedig genoeg geschied zijn, dat verzeker ik!" "Vaderlief!...." kwam Alice tusschenbeide, om hem tot kalmte te stemmen.
Daarna was alles stil. De beide negers van de sloep lagen vermoord en akelig bloedend op den grond. Toen vloog mevrouw Burbank, waanzinnig van angst en ontzetting, en gevolgd door miss Alice, die haar niet had kunnen weerhouden, naar den rivieroever en riep met luide stem haar dochtertje. Geen enkele kreet beantwoordde haar angstig geroep.
Intusschen scheen Mars te begrijpen, dat noch Gilbert noch hij, de ramp, die hem en het gansche gezin getroffen had, in haren geheelen omvang kende. James Burbank en naast hem de heeren Edward Carrol en Walter Stannard stonden daar stilzwijgend en met gebukt hoofd. Miss Alice trachtte hare tranen te drogen en kon hare snikken niet bedwingen. Wat was er dan toch nog gebeurd?
»Mijne moeder!" riep Gilbert Burbank eindelijk uit. »Wees gerust." »Hoe is het met haar gesteld? Leeft zij nog na al die rampen?" »Ja, zij leeft nog," antwoordde miss Alice. »Kom, vader, kom dan!" »Waarheen, Gilbert?" »Naar Castle-House!... Ja, naar Castle-House." »Thans?..." vroeg de vader met nadruk. »Zeker, thans, vader!" »Neen, niet voordat recht zal gedaan zijn!" antwoordde James Burbank.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek