Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Nog geen jaar geleden is die neef getrouwd; hij had fortuin; maar het bekoorlijke vrouwtje la gentille Alice B.... die hem haar hand en hart wou schenken, we hadden haar voor weinige dagen op den corridor ontmoet met oogen van 't schreien rood. "Ah c'est lui qui l'a fait!" had men ons gezegd: "Il perd tout son argent! la pauvre belle femme!" En daar zat hij.
Zou hare stem haar niet verraden, wanneer zij daadzaken verzekerde, welker verwezenlijking thans, zoo niet onmogelijk, dan toch zeer onwaarschijnlijk was? Toen zij in de kamer van mevrouw Burbank kwam, sliep de patiente, of beter gezegd, was in eene soort van pijnlijke verdooving verzonken, in eene diepe machteloosheid, waaruit miss Alice haar niet durfde wekken.
»Wat wilt gij daar gaan doen?" vroeg Walter Stannard. »Gij weet: »het oog des meesters enz."; maar vooral, waarde vriend, wil ik er mij van overtuigen, dat gij en onze lieve Alice hier op Castle-House niet door grootere gevaren zult bedreigd worden dan te Jacksonville. Waarlijk, wanneer de zaken slecht liepen, zou ik het mij zelven nimmer vergeven, dat ik u herwaarts heb doen komen."
De gidsen werden in het "Equatoriaal Hotel", dat door den heer Berti, een Italiaan, wordt gehouden, ondergebracht. Entebbe of Port Alice, dat nauwelijks vijftien jaren geleden door Sir Gerald Portal werd gesticht, is de politieke en administratieve hoofdstad van het engelsche Oegandaprotectoraat.
»Als de federalistische troepen Florida zullen binnengerukt zijn en zij Jacksonville zullen bezet hebben." »En, als het dan te laat is?" »O, Gilbert!... mijn zoon!..." kreet mevrouw Burbank met hartverscheurende stem. »Ik bid, ik smeek je, zeg dat toch niet." »Neen, Gilbert, zeg dat toch niet!" herhaalde miss Alice. James Burbank greep de hand van zijn zoon.
Wat was er erger te bedenken?... En zou het mogelijk zijn, dat de toekomst nog zwaardere rampen voor deze familie voorbereidde? Allen waren ten zeerste terneer geslagen door dien slag. Zij waren inderdaad vernietigd. Mevrouw Burbank werd naar hare kamer gebracht en te bed gelegd, en miss Alice bleef tot hare verpleging liefderijk bij haar.
John Watkins scheen besloten Alice uit te huwelijken, en te dien einde had hij sedert eenigen tijd zijn huis tot een museum van mededingers naar hare hand gemaakt.
»Dat is zoo, maar..." »Neen, er is geen twijfel mogelijk, dat hij die ontvoering bedreven, dat hij haar in persoon geleid heeft!" »Ja!..." zei miss Alice Stannard. »Hij! hij in persoon! Ik heb hem goed herkend... Hij stond rechtop bij de achterplecht van de sloep, die naar het midden der rivier stevende!"
»Ik weet het Zermah, ik weet het, en ik reken ook op hen." James Burbank ging naar het woonhuis terug. Toen het oogenblik tot vertrek gekomen was, zeide hij vaarwel aan zijne echtgenoote, aan zijn dochtertje, aan miss Alice.
In die geheele zaak zag hij slechts zijn eigen ik, dacht hij slechts aan zijn eigen persoon. En dacht de oude zelfzuchtige ook al een enkele maal aan zijne dochter, dan was het slechts om in zichzelven te mompelen: "Welnu, al gebeurde dat ook, dan zou Alice zich niet te beklagen hebben! Die jeugdige dwaze geleerde ziet er vrij goed uit!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek