Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Dat was Mars, de echtgenoot van Zermah, de toewijdingsvolle mesties van den jongen Gilbert Burbank. Toen hij zijn vader omhelsd had, keerde Gilbert zich om. Hij ontwaarde toen miss Alice. Hij greep hare hand en drukte die met innige maar onweerstaanbare teederheid. »Maar, mijne moeder?" vroeg hij. »Waar is mijne moeder?.... Is het waar, dat zij ziek, dat zij stervende is?"
"O, ik tast uwe overtuiging niet aan!" riep John Watkins uit, "maar laat mij ook de mijne!" Alice zag in, dat die woordenwisseling in twist ontaarden zou.
"Waarlijk?.... Is zoo'n steen zoo bros?" antwoordde Alice, terwijl zij den diamant met vrij wat geringschatting in zijn doosje legde. "Arme ster, gij zijt dus eene valsche ster, niets anders dan de stop eener karaf." "De stop eener karaf!" riep John Watkins woedend uit. "De kinderen eerbiedigen niets meer!"....
»Maar aangenomen," viel kolonel Gardner hier den beschuldigde in de rede, »aangenomen, dat miss Alice Stannard zich op dat punt vergist, dan kan zij toch niet dwalen bij de verklaring, dat zij Zermah gehoord heeft, die uitriep: »te hulp... het is Texar!"" De Spanjaard glimlachte hatelijk. »Welnu, wat hebt gij daarop te antwoorden?" vroeg de voorzitter van den krijgsraad.
Allen volgden hem op de hielen en haastten zich om te voorkomen, dat eene laatste misdaad misschien op bevel van Texar zoude gepleegd worden. Master Harvey en miss Alice Stannard volgden hen. Maar hoe kwam het dat Mars zoo onverwacht kon optreden? Dat zullen wij trachten duidelijk te maken.
»Dat de hemel u verhoore, waarde James!" zei mevrouw Burbank, »en dat hij ons ter hulpe kome!" »Waarde heer James," merkte miss Alice op, »hoe zal de flottilje, nu de vuurtoren van San Pablo niet meer verlicht is, de Sint John kunnen binnendringen?" »De Sint John binnendringen, dat zou zeer moeielijk en zeer gevaarlijk, ik durf wel zeggen: onmogelijk zijn, lieve Alice."
»Ja, op dat gebied is hij slim, dat moet erkend worden," antwoordde Edward Carrol. »Maar, dan zouden wij toch zien!" mompelde James Burbank dreigend. De nacht ging voorbij zonder dat de veiligheid van Castle-House bedreigd, zonder dat de stilte zelfs gestoord was geworden. Maar in weerwil daarvan hadden èn mevrouw Burbank èn Miss Alice dien nacht in de grootste ongerustheid doorgebracht.
»Mijn arme Gilbert!" riep mevrouw Burbank uit. »Te weten, dat hij zich zoozeer in de nabijheid van dien Texar bevindt, die tot alles in staat is om zijn doel te bereiken!" »Ja, dat is die ellendeling!" beaamde James Burbank. »Maar, zou men Gilbert niet op de hoogte kunnen stellen van hetgeen te Jacksonville voorgevallen is?" vroeg miss Alice. »Mij dunkt van ja," zei Edward Carrol.
»Wij zullen allen het mogelijke doen, om ons bij ulieden te voegen, wanneer de stelling niet meer houdbaar zal zijn," antwoordde James Burbank. »Maar gij moet mij ernstig beloven, dat wanneer het gevaar te groot, te dreigend zal worden, gij veiligheid in die schuilplaats van de Ceder-Rots zult gaan zoeken." »Ja, maar...." »Hier gelden geen maren, waarde vrouw, beste Alice.
De vloed zal zijn hoogste punt tegen drie uren bereiken en dan zullen de kanonneerbooten waarschijnlijk de bank kunnen passeeren." »Passeeren zonder loods?" »Zonder loods, master Stannard?" »Weet gij dan niet, master Harvey," vroeg miss Alice, »dat Mars er niet meer is, om de vaartuigen door de geul te geleiden?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek