Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Ιουνίου 2025
Οποία διαφορά! χάσμα μέγα, ολόκληρος άβυσσος τον χωρίζει από της εποχής εκείνης, από της καταστάσεως της ρωστικής, της ζωογόνου, της ηρέμου, της άνευ ψυχοφθόρων ονείρων. . . . Δεν εγνώριζεν ακόμη και ήτο ευτυχής. Νεανίας άδολος, πλήρης σωματικής υγείας και ρώμης ηθικής, μόνην ευτυχίαν του είχε την εργασίαν, την εις το καθήκον προσήλωσιν. Και ήτο υπόδειγμα τιμής, δραστηριότητος, τάξεως.
Ω, πόση Νύκτα εμαζώχθη αυτούθε Και φόβος, όπου πέφτοντας Εμβαίνω· σπήλαιον είνε Ή χάσμα του άδου; Ελύθησαν οι άνεμοι· Σφοδροί, σφοδροί εδώ μέσα Ως φουσκωμένα, χύνονται Ποτάμια από πολλά Χειμέρια νέφη. 'Σ τον θόρυβον σηκόνονται, Φωναί συχναί και ασήμαντοι, Ως μακράν εις την θάλασσαν Στεναγμοί πνιγομένων Μυρίων ανθρώπων.
Διότι και όλοι οι ποταμοί τρέχουσι μέσα εις αυτό το χάσμα και όλοι πάλιν από αυτό τρέχουν έξω. Καθείς δε από αυτούς τους ποταμούς γίνεται τοιούτος, όπως είναι η γη, από την οποίαν περνά. Η δε αιτία του ότι όλα τα ρεύματα και εξέρχονται από εδώ και τρέχουν πάλιν εδώ μέσα, είναι ότι αυτό το υγρόν δεν έχει ούτε βυθόν ούτε στήριγμα.
«Άλλο 'ς τον νου σου έχεις, θεά, ποτέ να μ' αποπέμψης, 'που με πλωτή να διαβώ μου λέγεις της θαλάσσης το φρικτό χάσμα, οπού γοργά δεν σχίζουν ίσια πλοία 175 και όταν περιφανεύονται 'ς τον άνεμο του Δία. ουδέ θε να 'μπω εις την πλωτή 'ς το πείσμα σου ποτέ μου, αν μη θελήσης, ω θεά, να ομόσης μέγαν όρκο, ότι κακό δεν μελετάς ενάντια μου κανένα».
Ήρχισαν ν' αποκόπτουν λίθους από τα ερείπια των παλαιών οικιών εδώθεν κ' εκείθεν. Όταν συνέλεξαν λίθους αρκετούς, ήρχισεν ο Πολύζος να τους στοιβάζη εις σωρόν. Πλην τότε παρ' ελπίδα ηκούσθη κρότος μανδάλου ή μοχλίου αποσυρομένου και οξύς γέλως ήχησεν εις το χάσμα της διανοιγείσης θύρας. Ήτο τωόντι ο Γιάννης του Λέκα. Υπεδέχετο με παιδικούς καγχασμούς την γυναίκα και τον άνδρα της.
Έτσι ίσως πει ... το χάσμα του τότε ας μ' ανοίξει ο Άδης!» Μα τότες τούδωκε καρδιά ο καστανός Μενέλας «Θάρρος! και μη φοβίζεις πια των Αχαιών τ' ασκέρι Δε μπήκε μες στο ψυχικό η κοφτερή σαΐτα· 185 μ' έσωσε ομπρός το πλουμιστό ζουνάρι, κι' από κάτου με γλύτωσε η ζωστή η φασκιά που φτιάσανε οι χαλκιάδες.» Τότες του λέει ο δυνατός αφέντης Αγαμέμνος «Άμποτες νάναι αληθινό, Μενέλα αγαπημένε.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν