Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Ιουνίου 2025
Λοιπόν ας ειπούμεν την συνέχειαν προσφωνούντες τους νέους με μίαν ευχήν: Αγαπητοί φίλοι, είθε ποτέ να μη σας κυριεύση ούτε επιθυμία ούτε μανία του θαλασσινού κυνηγίου, ούτε του αγκίστρου ούτε γενικώς των ενύδρων ζώων, ούτε άγρυπνοι ούτε κοιμώμενοι να εκτελήτε με καλαμωτήν αργόν κυνήγιον.
Εγώ επάνω εις αυτό εταράχθηκα ολίγον και ο Διονυσόδωρος επωφελούμενος της ταραχής μου έσπευσεν αμέσως να είπη: Αφού λοιπόν επιθυμείτε να μην είναι πλέον ο Κλεινίας εκείνο που είναι τώρα, πάει να πη, καθώς φαίνεται, πως επιθυμείτε να μην είναι ζωντανός; Να, μα την αλήθεια, φίλοι μια φορά και ερασταί, που πρώτ' απ' όλα επιθυμούν τον θάνατον του αγαπημένου των!
Προσβληθείς τότε και ο Περικλής έκειτο κλινήρης και έπνεε τα λοίσθια· οι δε φίλοι του, παρακαθήμενοι εις την κλίνην του, και νομίζοντες αυτόν αναισθητούντα, αριθμούντες τας εκστρατείας και τα τρόπαιά του, συνελυπούντο και εαυτούς και την πατρίδα διά την στέρησιν τοιούτου ανδρός.
Τα περισσεύματα των κόπων του τα έφαγαν άλλοι πάλιν φίλοι ατυχήσαντες και αυτοί εις τας θαλάσσιας επιχειρήσεις των. Εις το γήρας του δεν τω έμεινεν άλλο τι, ειμή σιδηρά υγεία, δι' ης ηδύνατο ακόμη ν' αντέχη εις τους θαλασσίους κόπους, χάριν του επιουσίου άρτου εργαζόμενος. Ενίοτε, ελλείψει ομιλητού, διηγείτο τα παράπονά του εις τους ανέμους και εις τα κύματα·
Και τους μνηστήραις κίνησε τότε ο Δαμαστορίδης Αγέλαος, ο Ευρύνομος, με τον Πολυκτορίδη Πείσανδρον, ο Αμφιμέδοντας, ο Πόλυβος γενναίος, και ο Δημοπόλεμος· αυτοί πρωτεύαν 'ς την ανδρεία αυτών, 'που ακόμη ζωντανοί να ζήσουν εμαχόνταν· 245 και τους λοιπούς θανάτωσαν το τόξο και τα βέλη. και 'ς όλους είπ' ο Αγέλαος· «Ω φίλοι, αυτός ο άνδρας τα χέρια τ' απλησίαστα 'ς ολίγο θα κρατήση· του 'φυγεν ήδη ο Μέντορας, αφού μωρεπαινέθη, και μόνον κείνοι απόμειναν 'ς της θύρας το κατώφλι· 250 όθεν μη ρίξετε όλοι ομού τα μακρυά κοντάρια· οι έξι σεις κάμετε αρχήν, ίσως μας δώση ο Δίας την δόξα να περάσουμε το στήθος του Οδυσσέα· άμ' αυτός πέσ', οι επίλοιποι φροντίδα δεν μας δίδουν».
Ευθύς που λείψη, άνδρας εκ νέου γίνομαι. — Καθήσετε, ω φίλοι! ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΒΕΘ Απ' την πολλήν σου ταραχήν η ευθυμία 'πάγει. Την συντροφιά την έκαμες να γείνη άνω κάτω.
— Μην εξετάζης, φιλτάτη· φίλοι παλαιοί, υποχρεώσεις· απήντα εκείνος μέ τινα στενοχωρίαν.
Υπό σφοδρού βηχός διεκόπη η ομιλία του γέροντος· Ημείς δε, ακούσαντες περί αποχωρισμού, ηρχίσαμεν να οδυρώμεθα, ενώ εκείνος αγωνιών έβηχε. — Μη κλαίετε, παιδία μου, επανέλαβε μετ' ολίγον ο γέρων, όλοι εγεννήθημεν διά ν' αποθάνωμεν· ευτυχής δε ο αποθνήσκων εν τω μέσω τόσων φίλων. Μη κλαίετε, φίλοι μου, μη φοβείσθε τον θάνατον.
Έμπροσθεν της καλύβης ο νέος διέκρινε την στιγμήν εκείνην σκιάν τινα διαγραφομένην, αμαυράν, κύπτουσαν προς το ύδωρ. Ο νεαρός ναύτης δεν επίστευσεν ότι ήτο φάντασμα, ούτε καν βάσκαμα. Εκ της υπόπτου δε ησυχίας, την οποίαν ετήρει η σκιά μετά τον ακουσθέντα μικρόν κρότον, εφαίνετο ότι δεν ήτο αγρίμιον. Ο νέος ενόησεν αμέσως κ' έσπευσε να φωνάξη· — Μην τραβάς! είμαστε φίλοι!
Μιμούμενοι τον αγαθόν Κωνσταντίνον προσπαθήσατε και σεις, φίλοι μου, να κατασταθήτε άξιοι των ευχών και ευλογιών των γονέων σας. Εις αυτούς, μετά τον Θεόν, χρεωστείτε την ύπαρξίν σας, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον σας, εν ενί λόγω το παν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν