Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 9 Μαΐου 2025
Α’ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ Μη στραγγίζης περισσότερο το μυαλό σου μ' αυτό· τ' οκνό σου γαϊδούρι, όσο και αν το ξυλοκοπάς, δεν αλλάζει το πάτημά του και αν σε ξαναερωτήση κανείς, αποκρίσου· ο νεκροθάπτης· τα σπίτια οπού κατασκευάζει εκείνος κρα- τούν έως την ημέραν της Κρίσεως. Έλα πήγαινε εις το καπηλειό και φέρε μου ένα γυαλί ρακή. Ω πόσον ήταν ιλαρός της νειότης μου ο καλός καιρός, οπ' αγαπούσα!
Επάγωσε η καρδιά του Κ' ένα κελάδημα γλυκό, πλασμένο μ' όλα τ' άνθη, Που τρέφ' ο κήπος της ζωής, του φύτρωσε 'ς τα χείλη. » Για ιδές καιρό που εδιάλεξεν ο Χάρος να με πάρη »Τώρα πανθίζουν τα κλαριά που βγαίν' η γη χορτάρι. » Λες κ' ήθελε πριν αναιβή 'ς του Πλάστη του τον κόρφο, Τη ραγισμένη του καρδιά να σχίση για να φύγουν Της νειότης του ταρώματα, που δε χωρούν 'ς το μνήμα.
Και στους διαβάτες που περγελούν τον Άγιο Σεβαστιανό της νειότης μου χτυπημένον απ' τα βέλη της αρετής να μπορώ ν' απαντήσω: «Γιατί δεν κυττάτε την καρδιά σας και το αίμα της σταλάζει στη λάσπη του δρόμου γι' αυτές ;». Κι' από μαύρο σεμινάριο σε τρίσβαθη εκκλησία κι' από εκκλησία σε πεθαμένη βιβλιοθήκη να πηγαίνω — γοργό, σκυφτό και σεμνό. Ave Maria! Παρίσι, 1909
Κάβοι καρτερούσαν το καράβι της νειότης μου ξεκινημένο την αυγή. Σε μαύρον κάβο το καράβι της νειότης μου έπεσε. Προς τον Άθω πλέουν τα συτρίμματά του, Κυρία των Αγγέλων! Οι αγαπημένοι μου πρόσφεραν το φαρμάκι του χωρισμού. Ως την ύστερη στάλα το ήπια και σε είδα μπροστά μου. Ωραία είσαι σαν την αγάπη και σαν την αδυναμία. Οι αγαπημένοι μου πρόσφεραν το φαρμάκι του χωρισμού.
Βάφουν 'ς το αίμα τα σπαθιά... Παραδαρμός, φοβέραις. Βουβάλια πού αγριέψανε... Τρώγονται συνατοί τους... Στέκουν και ξεδιαλέγονται... αθέρας... ένας κ' ένας... Τα χρόνια τους πρωτομαγιαίς.... Ότι και ξεφυτρώναν Της νειότης τα τριαντάφυλλα. Λουλούδια, βλασταράκια, Τα κύλησε η νεροποντή και 'ς τον καταποτήρα Τα παρασέρνει ο ποταμός.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν