Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 10 Ιουνίου 2025
ΒΛΕΠΥΡΟΣ Εκείνο που φοβάμ' εγώ και δεν πολυσυμφέρει είνε, μη όταν πάρουνε τους χαλινούς στο χέρι μας πιάνουνε κι' απ' τα μαλλιά. . . ΧΡΕΜΗΣ Γιατί; ΒΛΕΠΥΡΟΣ Για να τους κάνουμε κ' εκείνη τη δουλειά. . . ΧΡΕΜΗΣ Κι' αν δεν μπορούμε δηλαδή; ΒΛΕΠΥΡΟΣ Φαΐ δεν θα μας δίδουνε. ΧΡΕΜΗΣ Μα και τα δυο τα πράματα μπορεί λαμπρά να γίνουνε, και το φαΐ και η δουλειά. Εσένα τι σε νοιάζει;
Όταν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε με τον εαυτό μας.. Αυτό συμβαίνει συχνά. Έχετε δίκαιο. Τι κοντοστέκεσθε, γιατρέ. ΦΛΕΡΗΣ — Είναι θυμωμένος μαζή μου. ΜΙΣΤΡΑΣ — Κάθε άλλο. Πηγαίνω να ιδώ έναν άρρωστό μου και ξαναγυρίζω. ΒΕΡΑ — Εύχομαι, γιατρέ, ο ασθενής σας να είνε καλύτερα. ΦΛΕΡΗΣ — Τον γνωρίζετε αυτόν τον ασθενή, δεσποινίς;
Είναι σαφές, γιατί να απελπιζόμαστε;» «Εκείνος θα πάει φυλακή.» «Τόσο το χειρότερο για εκείνον!» «Εσύ, Νοέμι, εσύ μιλάς έτσι; Μπορούμε να στείλουμε στη φυλακή έναν άνθρωπο του Θεού;» «Τι λες να κάνεις τότε;» «Να πληρώσουμε.» «Και μετά να πάμε να ζητάμε ελεημοσύνη;» «Και ο Χριστός ζήτησε ελεημοσύνη.» «Ο Χριστός, όμως, τιμωρεί κιόλας, τιμωρεί τους αμαρτωλούς, τους δόλιους, τους πλαστογράφους….» «Στον άλλο κόσμο, Νοέμι!»
Αδιάφορο ποιος είταν ο σκοπός του, την πράξη του καθαυτή δεν μπορούμε να την κατακρίνουμε. Ο κόσμος είχε παρμένο όλως διόλου καινούριο δρόμο κι όλως διόλου διαφορετικό από τον παλιό.
Ο ΜΑΘΗΤΗΣ Και μολαταύτα είν' αυτή της Αττικής η χώρα. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Και πού είν' οι Κικυννιώτες οι δικοί μου συνδημότες; Και πού ειν' η Λακεδαίμων; ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Σαν πολύ κοντά μας είνε• Σκέψου το και τράβηξέ την παρά πέρα. Ο ΜΑΘΗΤΗΣ Δεν μπορούμε. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Θα βρεθήτε μπερδεμένοι. Και αυτός ποιος είνε πάλι, όπου στην κρεμάστρα μένει; Ο ΜΑΘΗΤΗΣ Να, Αυτός. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Αυτός; ποιος τάχα;
Κ' εμείς το ίδιο μπορούμε να ζούμε σαν αυτούς και να βλέπωμε με τις κατάλληλες συγκινήσεις τις ποικίλες σκηνές, που παρουσιάζουν ο άνθρωπος και η Φύσις. Μπορούμε να γίνωμε άνθρωποι του πνεύματος αποσπώντας τον εαυτό μας από τη δράση και να τελειοποιηθούμε διώχνοντας την πράξη. Συχνά μου ήλθε η σκέψις ότι ο Browning αισθάνθηκε κάτι παρόμοιο.
Πέφτει το εργοστάσιο του Φιντή, όπως η φάμπρικα του ΝτραΪσιγερ στους «Ανυφαντές» του Χάουπτμαν. Έχουμε τόσα να χαλάσουμε, που δεν μπορούμε να γίνουμε οικοδόμοι.
Δεν έχουμε βέβαια αναρίθμητα χρήματα, μα πρώτα γίνονται σπατάλες, κ' έπειτα, μ' αυτά που έχουμε, μπορούμε να κάνουμε πολλά, αν θέλουμε να κάνουμε πολλά. Πότε περιμένουμε ναρχίσουμε να το κάνουμε όλοι ― μέσα και έξω Έλληνες ― δουλειά μας αυτό, δεν ξέρω.
Αν υπάρχη κλώνος στη φιλολογία που στ' αλήθεια ανθοβόλησε τα χρόνια εκείνα, είναι το μυθιστόρημα. Μπορούμε μάλιστα να πούμε πως πρωτοφάνηκε κιόλας τότες, ή καλλίτερα από τον τρίτο αιώνα. Ανεκατεμένες εκεί μέσα η παλιά κ' η νέα ζωή, η βουκολική φαντασία με την τυχοδιωχτική τη φαντασία που πήρε δρόμο αυτούς τους καιρούς.
Για τα ιστορικά δράματα λοιπόν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι εχρησιμεύετο η αρχαιολογία, που και για τάλλα δράματα το ίδιο εγώ πιστεύω πως εχρησιμεύετο.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν