Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
"Maar mijnheer! waarom dat alles dan niet aan freule Mordaunt gezegd; ik meende dat gij u slechts voor den vorm eenig geweld liet aandoen." "Neen! ik meende het zeer ernstig; ik had alleen op een vluchtig bezoek gerekend, maar het zou onkiesch zijn geweest dit te zeggen nu zij er zóó op aandrong." "Mijn beste Mijnheer Willibald, dat is eene zwakheid."
En met die voorstelling in 't wilde liep zij het huis in, terwijl wij met den generaal en Rolf langzaam volgden. Kapitein Willibald, in zijne onberispelijke militaire tenue, was een man van eene fijne, slanke gestalte en een innemend voorkomen.
"'t Is de ergste dag dien gij uitkiezen kondt; er komen allerlei menschen van het dorp; Willibald komt ook!" "Hm! 't is of alles hier tegen mij samenzweert. Nu; in 's Hemels naam, ik zal heengaan; mijne hand daarop, Francis." "Ik zal u nóg eens op het woord vertrouwen, Rudolf!" sprak zij, hem de hand reikende.
"Dankje, Leo! Als men het niet kan betalen, moet men het niet nemen, zelfs niet in den Haag! Ik vergenoeg er mij mee, en mijn vriend Willibald moet er ook in berusten, want de weigering valt mij al hard genoeg, zonder dat er nog bij komt het verdriet om er met hem over te discussieeren." Dit klonk beslissend. En de goede Willibald bleef verslagen zwijgen.
Doch ik heb er vrede mee; het is noodig voor de vriendschap dat men elkaar van alle zijden goed leert kennen. Het spijt mij, dat ik ulieden zoo kom overvallen en twee minuten mijns ondanks voor luistervink speelde, maar ik kom u zeggen, Willibald, dat uw rijtuig voor is; wanneer wilt gij nu dat het terug zal komen?" "Wanneer laat gij mij vrij?" vroeg hij eenigszins verlegen, en mij aanziende.
Ik betrapte de valsche spelers op heeterdaad en ontdekte ze voor aller oog, zoodat de dame in kwestie woest kwaad op mij werd, maar zich moest retireeren. Haar vriend de chevalier, een soort van matamore, achtte het zijn plicht hare partij te nemen en iemand uit te dagen. Die iemand was Willibald, omdat deze zich carrément in zijn weg gesteld had, toen hij mij wilde beleedigen.
De onrust die ik een oogenblik gevat had, toen ik haar dien Willibald zoo hartelijk en gemeenzaam zag verwelkomen, was reeds voorbij: iemand waar Francis zoo mee omsprong, kon voor mij niet gevaarlijk zijn. Ik heb geen lust, Willem! u die jolige en woelige feesture verder te beschrijven; tegen drie uur trok alles af; de jubilaris had wat rust noodig en zocht zijne kamer.
Maar ik was geheel uitgeput, Gilbert en Willibald weten, in welken toestand ze mij gevonden hebben: geheel en al uitgeput!" "Wij kunnen het getuigen," zei Gilbert, "want toen wij het puin hadden weggeruimd, en met de hulp van St. Dunstan, de trap der gevangenis ontdekt hadden, vonden wij het vaatje half ledig, den Jood half dood, en den monnik meer dan half uitgeput, zooals hij het noemt."
"U vrijlaten! c'est fort, die getrouwde mannen verleeren alle galanterie." "Kapitein Willibald ziet er tegen op u te bekennen, Francis! dat hij eigenlijk niet blijven kan," viel ik in. "Hij vreest zijn kolonel te mankeeren en tegelijk zijne bevordering mis te loopen." "Is 't een inval van Leo?" vroeg Francis, Willibald aanziende met haar snellen, onderzoekenden blik.
"Wat zal dat arme kind aan zoo'n poovere peettante hebben!" "Iets dat voor ons zeer veel beteekent. Het zal een naam voeren dien wij altijd in 't geheugen wenschen te houden en die door ons steeds met achting en dankbaarheid zal worden genoemd," sprak Willibald met gevoel, haar de hand toestekende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek